Άλλοτε, πάντοτε και σήμερα στην εποχή των τεχνολογικών θαυμάτων, το θαύμα της Ανάστασης είναι μια πορεία ζωής, οντολογική υπόθεση και όχι μεταφυσική ηθική συναλλαγή. Διαπερνά διαπαντός την κάθε χρονική στιγμή της Ιστορίας των ανθρωπίνων, γι΄ αυτό και είναι πάντοτε σύγχρονο.
Αν όμως το αίτημα για να γίνει ένα θαύμα λειτουργεί ως αντικείμενο υπολογισμένων λογικών διαδικασιών απολαβής μιας ξερής κοσμικής ευδαιμονίας, τότε πραγματοποιείται μόνο κατά τη στιγμή του λεγόμενου κοσμικού χρόνου. Μοιάζει με ένα δούναι - λαβείν. Η χρησιμοθηρική αυτή πράξη, ξεκομμένη από την αποκάλυψη του Θεού στα έγκατα της ύπαρξης, μοιραία περνά στην ανθρωπόμορφη σφαίρα των χρήσιμων θεών της κοσμικότητας.
Η νίκη του θανάτου από την Ανάσταση του Κυρίου, κυρίαρχο γεγονός για κάθε εποχή της Εκκλησίας, από το οποίο ζει η Ορθόδοξη Πίστη, όχι απλώς λειτουργεί, αλλά λειτουργείται ως και όχι σαν, βίωμα συνεχών Αναστάσεων και προσεγγίσεων κατ΄ αλήθειαν.
Μέσω της χειρός της απιστίας του Θωμά η ανθρωπότητα ζήτησε να αγγίξει τις οπές των καρφιών του θανάτου. Είναι η δεύτερη θα λέγαμε χαρακτηριστική εσωτερική απογύμνωση του ανθρώπου μετά την πρώτη που έλαβε χώρα στο κήπο της Εδέμ.
Ήταν η εξ επαφής γεύση του πάθους και η παραχρήμα απάντηση στον ενδοτικό λογισμό που λέει σε κάθε χρονική στιγμή: Γιατί να σταυρώνεσαι; Γιατί να θυσιάζεσαι; Ήταν η αφή της επαφής με το Θεανθρώπινο Πανάχραντο Σώμα που μεταλαμπαδεύει ζωή και μόνο ζωή.
Είναι η μόνη πράξη επανάληψης του Ζωοδότη Θεού που δεν σταματά ποτέ να δίνει ζωή. Ήταν η μετάδοση χάρης παρατεινόμενη στους αιώνες μετά την άρνηση της προπατορικής πτώσης.
Το θαύμα είναι η αδιάψευστη σχέση με τη ζωή και την αλήθεια, γι΄ αυτό και ο απατημένος άνθρωπος από τις εξαγγελίες των μαγικών μύθων της Ανατολής για Ανάσταση, όταν την άγγιξε οντολογικά φώναξε: ο Κύριος μου και ο Θεός μου.
Για τον σύγχρονο άνθρωπο όμως μεγαλύτερο όνειδος από την απιστία είναι η οδύνη από την ανακάλυψη του ψεύδους των σεκτών μέχρι η ψυχή να ανανήψει στην αλήθεια της Ορθόδοξης Πίστης, στο αληθινό θαύμα του Αναστημένου Θεού, από τις πληγές του θανάτου και τους ποικίλους σύγχρονους καημούς του κόσμου που συχνάκις σέρνεται από την απιστία.
Ερώτηση: Γίνονται θαύματα σήμερα;
Εάν το θαύμα εκλαμβάνεται ως μια μαγική διαδικασία στα αιτήματα του ανθρώπου που ζητά σημεία και τέρατα και ένεκα των παρουσιαζομένων δυσκολιών επικαλείται το Θείο μόνο την ώρα της πλήρους απόγνωσης, χωρίς σχέση με το Θεό, ασφαλώς και δεν γίνεται θαύμα. Αν όμως η όλη ύπαρξη του ανθρώπου παραδοθεί στο Θεό δια των Αγίων Του επιτελούνται αναρίθμητα θαύματα. Αψευδής μάρτυρας τα όσα γράφονται στους βίους των Αγίων και όσα καταγράφονται στις σελίδες του βιβλίου της εμπειρίας ενός εκάστου.
Η Εκκλησία ακόμα και αν άνοιγε ένα βιβλίο συστηματικής καταγραφής, μη γένοιτο!, των θαυμάτων, ποτέ δεν θα οδηγούσε κανένα κακόπιστο με στερεή πίστη μπρος στο θαύμα. Εξ΄ άλλου ο ρόλος της δεν είναι για να πείθει, αλλά να σώζει και επομένως το θαύμα γίνεται από την πίστη μας στο Θεό. Τώρα αν θέλετε να απαντήσω χάριν ενημερώσεως, τα θαύματα του Θεού και σήμερα είναι άπειρα και θα συνεχίσουν να γίνονται για να δοκιμάζεται η διαλεκτική της φιλοσοφίας μπρος στην αλήθεια της υπέρβασης.
Ερώτηση: Τι θα χαρακτηρίζατε ως θαύμα;
Το θαύμα είναι αδιάλειπτη καταφυγή στο Θεό, όχι περιστασιακή. Αναμφίβολα στην εποχή της έπαρσης και της ειδωλοποίησης του εγώ, θα έλεγα ότι η αρχή για ένα θαύμα, το θαύμα, είναι η ταπείνωση και η άσκηση.
Θαύμα είναι να βλέπεις μια τέτοια επιστροφή, αλλά και να βλέπεις π. χ. την μια μέρα ακτινογραφίες με διεγνωσμένο καρκίνο και την άλλη μέρα με την βοήθεια του Θεού να είναι καθαρές και τόσα άλλα που δεν θέλω εδώ να κάνω μια απολογητική του θαύματος, επειδή προσκρούει στην αντίθεση της Εκκλησιαστικής Παραδόσεως για την εκ των ποσοστιαίων αναλύσεων των αριθμών εξαγωγή της πειθούς, χωρίς βέβαια να υιοθετεί το ?πίστευε και μη ερεύνα.
Ερώτηση: Στο τομέα της επιστήμης και κυρίως στην βιολογία συντελούνται σημαντικές ανακαλύψεις. Θα τις χαρακτηρίζατε ως θαύμα;
Η εποχή του πολέμου μεταξύ πίστεως και επιστήμης ευτυχώς παρήλθε. Ήταν εκατέρωθεν ένας ιδεολογικός πόλεμος μόνο θεωριών που οι μεν εκκλησιαστικοί άνθρωποι έκαναν το λάθος να γίνονται θρησκευτικοί με την έννοια της ιδέας, οι δε επιστημονικοί άνθρωποι έκαναν το λάθος να θεοποιούν τα εργαστήρια της επιστήμης.
Χιλιάδες τόνοι χαρτιού και ανθρώπινης ενέργειας καταναλώθηκε για να καταλήξει η κοινωνία της εποχής εκείνης να διακρίνεται από φρικαλέες διαιρέσεις όχι από τα βιώματα, αλλά και από τις έγγραφες και επιδερμικές φονταμενταλιστικές ομολογίες που από την μια έλεγαν εγώ είμαι πιστός και από την άλλη εγώ είμαι εκσυγχρονισμένος επιστήμων.
Το αποτέλεσμα ήταν να ενταθούν τόσο πολύ τα πράγματα και να χρησιμοποιηθούν και οι δύο πλευρές για την εξυπηρέτηση αλλότριων κοσμικών συμφερόντων, που σε κάθε εποχή ξέρουν οι πονηροί όπως τα κοράκια να πέφτουν πάνω στα θύματα που αυτοί οι ίδιοι δημιούργησαν.
Επομένως σήμερα με μια πιο καθαρή ματιά μπορούμε να πούμε ότι κάθε ανακάλυψη της Επιστήμης είναι ευλογία Θεού. Μόνο μην επαναλάβουμε λάθη του παρελθόντος και πούμε π. χ. στον τομέα της ιατρικής: Να, είναι σε κόμμα, είναι φυτό, ας του αφαιρέσουμε την ζωή για να δώσουσε από τα ζωτικά όργανά του ζωή σε άλλον. Τι όμως απαντούμε όταν προ μηνών είδαμε μια κοπέλα που συνήλθε μετά από κόμμα μηνών;
Δηλαδή η γνώση πρέπει να σέβεται την Ιερότητα της ανθρωπίνης ζωής. Η Ορθόδοξη Εκκλησία σέβεται το σώμα. Το βαπτίζει, το κοινωνεί, το αγιάζει και το κηδεύει με τιμή. Δεν το καίει, δεν το θεωρεί τα δεσμά της ψυχής.
Ένεκα μάλιστα των πολλών προβλημάτων που προκύπτουν από τις νέες ανακαλύψεις της βιολογίας, η Εκκλησία Κρήτης λίαν προσφάτως δημιούργησε μια Συνοδική Επιτροπή Βιοθικής και συγχρόνων προβλημάτων που σε συνεργασία με ιδικούς επιστήμονες θα ενσκήψει με μεγαλύτερη ζέση πάνω στον διαμορφούμενο ορίζοντα των νέων αυτών θεμάτων.
Ερώτηση: Εμφανίζονται κατά διαστήματα εικόνες που δακρύζουν ή στάζουν αίμα. Είναι αυτές θαυματουργές;
Θυμίζω ότι πριν 20 περίπου χρόνια στο τόπο μας είχε εμφανιστεί μια τέτοια περίπτωση που τελικά αποδείχθηκε μια στημένη απάτη που επέφερε πολλά οικονομικά κέρδη στους δημιουργούς της, οδηγηθέντες εν συνέχεια στη δικαιοσύνη. Ο Πανάγαθος Θεός δεν ευλογεί το ψεύδος. Είπαμε παραπάνω ότι το θαύμα είναι ζωή και αλήθεια.
Υπάρχουν σαφώς Άγιες θαυματουργές Εικόνες, το μύρο των οποίων θεραπεύει και γίνεται αιτία σωτηρίας και γιατρειάς των ανθρώπων.
Σ΄ αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να ακούμε την φωνή της Εκκλησίας που με την εγνωσμένη σοφία και την διόραση των Αγίων της, μπορεί να διακρίνει την αλήθεια για το καλό των ανθρώπων από το ψεύδος για την προστασία από τους επιτήδειους ή τους διάφορους εμφάνταστους.
Ερώτηση: Τι κάνει μια εικόνα θαυματουργή;
Γίνεται αγωγός της εκδήλωσης της Θείας Πρόνοιας για τον άνθρωπο. Φανερώνει την δύναμη του Θεού και προβάλει τον κόσμο του Ουρανού που δεν είναι μια αντικειμενοποιημένη αλήθεια φυγής μέσα στα χρώματα ή το ξύλο της Εικόνας.
Απαραίτητο είναι να πούμε ότι δεν προσκυνούμε τα ξύλα ή τις μπογιές τις Εικόνας. Επίσης η τιμή που της αποδίδουμε δεν παραμένει σ΄ αυτή, αλλά μεταβαίνει στο πρωτότυτο.
Η αναστήλωση των Ιερών Εικόνων που εορτάζουμε την Κυριακή της Ορθοδοξίας, άπλωσε σ΄ όλη την Οικουμένη την νίκη του κόσμου της φθοράς και έδωσε το χρώμα της ασκητικής του πολιτισμού μας. Έθραυσε την ιερή εικαστική ως αναπαράσταση και έγινε θεολογία. Πολύ περισσότερο όταν πάνω σ΄ αυτές εκδηλώνεται μια θαυματουργία του Θεού. Είναι σημείο αναφοράς του πιστού λαού. Είναι γέφυρες για την απροϋπόθετη σύνδεση με το Θεό.
Ερώτηση: Μήπως υπάρχει μια τάση ειδωλολατρίας, αλλά και εκμετάλλευσης της πίστης ή της ευπιστίας του κόσμου με αυτά που συμβαίνουν κατά καιρούς γύρω από αυτές τις εικόνες;
Πολλές Άγιες Εικόνες είναι έργα χειρών των Αποστόλων και των ανθρώπων της προσευχής. Έχουν κατασκευασθεί με χριστιανικό βίωμα και πολλάκις δεν αναφέρουν οι αγιογράφοι το όνομά τους. Το έγραψε ο Θεός στην αιώνια βίβλο Ζωής και έτσι θεωρούσαν περιττό να πουν ποιος την έκανε.
Καταλαβαίνουμε τώρα εκεί που άλλοι ούτε το όνομά τους δεν έβαζαν κατανικήσαντες τον επάρατο ναρκισσισμό τι μπορεί να συμβεί πάνω στο θέμα της ευπιστίας, όταν κάποιος δωρίζει μια εικόνα στον Ναό του Θεού και θέλει το όνομα του να είναι ευμέγεθες για να φαίνεται τοις ανθρώποις… Για τούτο στο ερώτημά σας, θα προσκομίσω το ρηθέν υπό συγχρόνου Αγίου της Εκκλησίας μας: οι βλαμμένοι βλάπτονται.
Ερώτηση: Η συχνή αναφορά θαυμάτων από εικόνες, μήπως συντελεί σε ένα υποβιβασμό του Θείου;
Ο γνήσιος χριστιανός δεν ξέρει την γλώσσα του λεγόμενου μάρκετινγκ. Γνωρίζει την προσκαιρότητα της ενταύθα ζωής. Με την ζωή του φανερώνει την δικαιοσύνη, διαγγέλλει τα θαυμάσια του Θεού και αγαπά αδιάκριτα.
Αν όμως φωνάζει για να τον ακούσουν ή υψώνεται για να τον δουν, ποτέ ο Θεός αν συνεχίσει δεν θα αφήσει στο βάθος του χρόνου να ανεβεί πιο ψηλά για να μη πέσει. Έτσι αν υπάρχουν περιπτώσεις που διαφαίνεται ένα είδος εξόφθαλμης θαυματολογίας μη ανησυχούμε. Έρχεται ώρα που τα έργα των θα γυμνωθούν. Με τους ανθρώπους μπορεί για λίγο να παίζουμε με τον Θεό ποτέ. Οι άνθρωποι υποβιβάζονται, οι άνθρωποι εκμεταλλεύονται. Όσα προσωρινά κερδίσουν με κάθε τρόπο ή κάθε είδος από τα πράγματα της Αγίας Εκκλησίας, εκκλησιαστικοί και μη θα είναι τροφή θανάτου. Ποτέ δεν θα αναπαυθούν.
