γράφει η Άννα Μαργαρίτη
"Το Δούναι εστιάζεται στο βούλομαι της ψυχής, για την χαρά των ανθρώπων, γιατί το δίδω, δίδωμι,
είναι η βάση της ουσίας, είναι Πληρότητα,
είναι θέμα αγάπης αναπτύσσουμε τα κεφάλαια της αγάπης.
Δίδω και δίδωμι, σημαίνει ότι, ουσιαστικά προσφέρεις
και προσφέρεσαι με την όποια ουσία σου".
Δηλαδή χαρίζεις αυτό που είσαι και μετέχεις για να ελευθερωθείς από το "εγώ" σου και να έχεις λόγο ύπαρξης θεωρώντας, ότι δίδω και δίδωμι σημαίνει ακόμα, ότι δεν επιθυμείς αυτό το γηινο εγώ και αυτό το εγώ ζητά να αποχωρίσει ζητά να παρέλθει, να μην υπάρχει μέσα στο όνομά σου, αποχωρεί χωρίς να καταστεί ούτε καν παρελθόν.
Αποποιούμαι το "εγώ", για να καταστώ ποίημα ουσίας για τη Δόξα του Ύψιστου Δημιουργού. Αποποιούμαι το εγώ σημαίνει ότι κατανοώ τον ακρογωνιαίο λίθο του Ευαγγελίου δηλαδή την επιταγή: "Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν" που όχι απλώς παρερμηνεύτηκε ανά τους αιώνες, αλλά ουδέποτε ετέθη ζήτημα εφαρμογής του. Κι αυτό γιατί προσκρούει πάντοτε στα εγωπαθή επίπεδα όλων όσων θέλουν να εφαρμόσουν την εντολή - επιταγή του Ευαγγελίου.
Έρχεται η ώρα απέρχονται τα παραποιημένα και σαθρά κύτταρα του πλανήτη Γη. Πότε θα εισχωρήσει ένα κύτταρο από σύνθετη ύλη και φως, στον πλανήτη μας που αναπλάθεται; Πότε με δέος και στοργή θα αγκαλιάσει τα όνειρά μας; Οι πνευματικά ράθυμοι οι άπραγοι, οι πνευματικά παρείσακτοι, οι αγνώμονες, δεν θα μπορέσουν να συνυπάρξουν με τους πνευματικά ενεργοποιημένους τους ποιούντες την επανάσταση του Θείου πόθου τους.
Πως να σταθούν ενώπιον ενωπίω, αυτοί δεν θα θεωρηθούν απλώς απόντες, αλλά ως μηδέποτε υπάρξαντες. Η εξέλιξη εισχωρεί στη γη και είναι διαδικασία αγώνα και πάθους. Στον αγώνα της γνώσης και της αγάπης κάποιοι θα πάρουν θέση, έστω και την ελάχιστη θέση, αλλά θα πάρουν.
Όλοι θυμόμαστε τα ψάρια και τα ψωμιά και τον πολλαπλασιασμό τους από τον Ιησού.
Όλοι οι μαθητές είδαν τον Ιησού να περπατάει επάνω στη θάλασσα, σε όλους μίλησε και είπε: "Έχετε θάρρος εγώ είμαι".
Τα δυο αυτά κείμενα δείχνουν ότι τα ψάρια και τα ψωμιά δεν αντιπροσωπεύουν υλικά ψάρια και υλικά ψωμιά. Αντιπροσωπεύουν συμβολικά τα κύτταρα του ανθρώπου, αλλά για να μπορέσει ο Χριστός σήμερα να θρέψει το πλήθος των κυττάρων μας, η ανώτερη συνείδησή μας οφείλει να ξυπνήσει και η λεπτή αυτή εργασία για να εκτελεστεί χρειάζεται οι άνθρωποι να μη ζουν βυθισμένοι μέσα την ύλη.
Έπειτα, αυτό το θαύμα, να περπατάει πάνω στη θάλασσα σχετίζεται με τη δύναμη που είχε ο Ιησούς να ταξιδεύει μέσα στο χώρο, κι αυτή του η δύναμη, εκπλήσσει τους μαθητές, οι οποίοι μαθητές, δεν είχαν καταλάβει ότι τρέφοντας ο Ιησούς ένα πλήθος πολλών χιλιάδων ατόμων με δυο ψαριά και πέντε άρτους, είναι για να δούμε τη συμβολική αυτή αφήγηση, αλλά να μην την πάρουμε κατά λέξη. Γιατί μέσα στον καθένα μας τρέφονται χιλιάδες κύτταρα στα σπλάχνα μας μ' αυτούς τους πέντε άρτους και αυτά τα δύο ψάρια:
"Όποιος πιστεύει σε μένα από τα σπλάχνα του θα αναβλύσουν ποταμοί ζωντανού νερού".
Από τα σπλάχνα μας, όπου υπάρχει το τμήμα του συμπαθητικού συστήματος, που είναι ένα σύνολο νευρικών ιστών, γαγγλίων και πλεγμάτων, το λεγόμενο ηλιακό πλέγμα που βρίσκεται πίσω από το στομάχι και αποτελείται από πέντε κανονικά γάγγλια (εδώ είναι οι πέντε άρτοι) και υπάρχουν δυο γάγγλια, που λέγονται ημισεληνοειδή κι αυτά έχουν το σχήμα των δυο ψαριών. Εδώ λοιπόν είναι οι πέντε άρτοι και τα δυο ψάρια μέσα μας. Αυτά τα δύο ημισεληνοειδή γάγγλια επιτρέπουν στον άνθρωπο τις ώρες του ύπνου να ταξιδεύει στο διάστημα και τα πέντε γάγγλια, συμβολίζουν τους πέντε άρτους που τρέφουν το πλήθος των κυττάρων του οργανισμού μας.
Κάθε γάγγλιο λέγεται ότι συνδέεται με τις πέντε αρετές που αναπτύσσουμε σταδιακά μέσα μας, την Καλοσύνη, τη Δικαιοσύνη, την Αγάπη, τη Σοφία και την Αλήθεια. Όλα τα κύτταρά μας είναι ο λαός μας που αποτελούν το φυσικό μας σώμα και αλληγορικά τρέφονται από τους πέντε άρτους και τα δυο ψάρια του ηλιακού πλέγματος.
Πολλοί θα σκεφτούν ότι όλα αυτά είναι φανταστικές ερμηνείες αλλά ο Ιησούς λέει στους μαθητές του.
"Να προφυλάσσεστε από το προζύμι των Φαρισαίων και των Σαδδουκαίων".
Οι δε μαθητές είχαν αδυναμία στο να καταλάβουν, σκεφτόταν μέσα τους και έλεγαν:
"Ξεχάσαμε να πάρουμε ψωμιά".
Όμως ο Ιησούς το αντελήφθη και τους είπε:
"Τι σκέφτεστε μέσα σας, ολιγόπιστοι; Ότι δεν πήρατε ψωμιά;
Ακόμα δεν εννοήσατε, ούτε θυμάστε τα πέντε ψωμιά για τους πέντε χιλιάδες άντρες και πόσα κοφίνια πήρατε έπειτα;
Πως δεν καταλαβαίνετε ότι δεν σας μιλούσα για ψωμιά;"
Το πλήθος υπάρχει μέσα μας με τη μορφή κυττάρων και μπορεί σε πνευματικό επίπεδο να το τρέφει καθημερινά ο Χριστός. Να γίνουμε λοιπόν κι εμείς σαν το Χριστό να ταΐζουμε κάθε μέρα το λαό των κυττάρων μας με μια ζωή αγνή γεμάτη αγάπη.
"Μαζέψτε τα κομμάτια που περίσσεψαν, να μην πάει τίποτα χαμένο"
Τα μάζεψαν, και γέμισαν δώδεκα κοφίνια με περισσεύματα από πέντε κρίθινα ψωμιά,
κομμάτια που είχαν περισσέψει από αυτούς που έφαγαν. Κατά Ιωάννη 6. 5-15
