γράφει η Άννα Μαργαρίτη
Η απελευθέρωση του ανθρώπου από βιώματα και καταστάσεις που τον βασανίζουν, που τον εμποδίζουν να προχωρήσει στην οδό του Χριστού είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα.Υπάρχουν άνθρωποι που ομολογούν μεν πίστη στον Χριστό, όμως στην καθημερινή ζωή δεν βιώνουν την Ελευθερία του Αγίου Πνεύματος και δεν απολαμβάνουν τον Καρπό Του.
Η κύρια αιτία που κρατά τον άνθρωπο δέσμιο των παθών και των προβλημάτων του είναι συχνά η έλλειψη γνώσης που θεραπεύει τον άνθρωπο από τα δεινά που τον μαστίζουν και τον ελευθερώνει από τα δεσμά της δουλείας του νόμου.
Η έννοια της "Ελευθερίας του Πνεύματος" είναι πολυμερής και σε μια πρώτη προσέγγιση θεωρείται η ανεμπόδιστη εκδήλωση της βούλησης του ανθρώπου, είτε σε νοητικό, είτε σε πρακτικό επίπεδο, για να μπορεί δηλαδή κάποιος να σκέφτεται, να πράττει, ή να μην πράττει, αυτό που θέλει, ή δεν θέλει, χωρίς να περιορίζεται από εσωτερικούς ή εξωτερικούς καταναγκασμούς.
Η ελευθερία αυτή είναι η βασική προϋπόθεση για μια αρμονική ισορροπημένη ζωή που για να την έχει ο άνθρωπος, μαθαίνει ότι αυτή δεν αποκτάται μόνο με τον προσωπικό αγώνα που κάνει, για να απαλλαγεί από καταστάσεις και τυχόν πάθη που τον υποδουλώνουν.
Επειδή ο άνθρωπος εξαιτίας της αδαμικής φύσης του, νομοτελιακά, είναι δούλος των επιθυμιών και των παθών του, τα οποία φανερώνονται σ' αυτόν ως αμαρτία, φανερώνονται δε, Μόνο, δια του Νόμου του Θεού.
Αυτός λοιπόν που μας καθιστά παραβάτες ή άνομους είναι ο Νόμος!
Όσο όμως δεν υπήρχε ο Νόμος, η αμαρτία ήταν νεκρή. Ζωντανεύει και γίνεται φανερή στον άνθρωπο μόνο όταν ξαναζεί ο Νόμος.
Αλλά η αμαρτία παίρνοντας αφορμή από τις εντολές του νόμου, κατεργάζεται μέσα στον άνθρωπο κάθε επιθυμία και τον εξαπατά με στόχο το θάνατό του.
Ο Απόστολος Παύλος με την αποκάλυψη που είχε από το Θεό γράφει:
"Τι λοιπόν θα πούμε; Ότι ο νόμος είναι αμαρτία; Μη γένοιτο! Αλλά την αμαρτία δε γνώρισα παρά δια του νόμου.
Γιατί και την επιθυμία δεν θα την ήξερα αν ο νόμος δεν έλεγε : μην επιθυμήσεις".
Αφορμή λοιπόν έλαβε η αμαρτία με την εντολή και κατ εργάστηκε μέσα μου κάθε επιθυμία, γιατί χωρίς νόμο η αμαρτία είναι νεκρή.
Κι εγώ ζούσα κάποτε χωρίς το νόμο, όταν όμως ήρθε η εντολή, η αμαρτία ξανάζησε, κι εγώ τότε πέθανα, και βρέθηκε η εντολή που μου δόθηκε για Ζωή, αυτή να μου φέρει το θάνατο.
Γιατί η αμαρτία έλαβε αφορμή με την εντολή, και με εξαπάτησε, και μέσω αυτής με σκότωσε.
Ώστε, πράγματι ο Νόμος είναι Άγιος, και η εντολή Αγία και δίκαιη και αγαθή. Το αγαθό έγινε σε μένα θάνατος;
Μη γένοιτο! Αλλά η αμαρτία, για να φανεί αμαρτία, μαζί με το αγαθό κατ εργάστηκε σ' εμένα το θάνατο, ώστε να γίνει υπερβολικά αμαρτωλή η αμαρτία, μέσω της εντολής. Ρωμαίους. 7. 7-13.
Έτσι Άγιος και Αγαθός ο Νόμος του Θεού, ενώ δόθηκε στον άνθρωπο να για να ζήσει, καταστάθηκε θανατηφόρος, εξαιτίας της αδυναμίας του ανθρώπου να τον εκτελέσει.
Κι εδώ υπάρχει ένα βασικό κλειδί , όσον αφορά την Σωτηρία μας:
"Όσο ζούμε μέσα στο αδαμικό σκήνωμα, ας αναγνωρίζουμε ότι κάθε στιγμή της ζωής μας είμαστε ένοχοι.
Επειδή κανείς δεν μπορεί να εκπληρώσει Όλο το Λόγο (Νόμο) του Θεού.
Αν όμως συνειδητά πιστεύουμε ότι ο Θεός δια του Χριστού μας δίνει τη Χάρη Του, τότε αυτή η Αλήθεια, μας Ελευθερώνει, ενώ παράλληλα, υποδουλώνει τα πάθη και τις αδυναμίες μας".
Η Ελευθερία μας λοιπόν, δεν είναι μόνο αποτέλεσμα των έργων μας, των αγώνων και των προσπαθειών μας, αλλά και της Πίστης μας και της αναγνώρισης του έργου, που ο Θεός έκανε και κάνει εντός μας.
Και θέλει να βιώνουμε καθημερινά αυτή την "Ελευθερία του Πνεύματος" απομακρυσμένοι, και απαλλαγμένοι πλέον από τα βάρη των ενοχών, των κατακρίσεων, καθώς και από τους "ελέγχους".
Ο προφήτης Ησαΐας μίλησε για την ένδοξη Εκκλησία μας, αυτών των τελευταίων ημερών:
"Θα έρθουν μέρες που το όρος του Κυρίου θα κυριαρχεί πάνω στα βουνά, ψηλότερα από όλα τα άλλα. Εκεί θα συρρέουν οι λαοί.
Εκεί θα τρέχουν έθνη πολλά.
"Εμπρός" θα λένε: "Ας ανεβούμε στο όρος του Κυρίου στον οίκο του Θεού, το δρόμο του να μας διδάξει, για να τον ακολουθήσουμε".
Ησαΐας 4' 2-4.
Ο Κύριος είχε πει:
"Όταν έρθει εκείνος ο Παράκλητος, το Άγιο Πνεύμα, θα θα ελέγξει τον κόσμο για την αμαρτία,
...για α μ α ρ τ ί α μεν , επειδή δεν πιστεύουν σε μένα... (στο Χριστό)
...υπάρχει α μ α ρ τ ί α που οδηγεί στο θάνατο, δε λέγω για κείνη την αμαρτία να παρακαλέσει" (να προσευχηθεί). Ιωάννης. 5'16.
Όμως όταν έρθει ο Χριστός, θα τον ΕΛΕΓΞΕΙ για μια συγκεκριμένη αμαρτία:
Για το ότι ο άνθρωπος ΔΕ θέλησε να πιστέψει στη Χάρη του!
Και στο Σωτήριο έργο του Αγίου Πνεύματος!
Μάλιστα, η αμαρτία αυτή είναι και η ΜΟΝΗ θ α ν ά σ ι μ η.
Για όλες μας τις αμαρτίες, τις ανομίες, τις παραβάσεις, τις αδικίες και κάθε έργο της σάρκας μας, ελέγχθηκε, κρίθηκε και πλήρωσε με το αίμα της σταυρικής Θυσίας Του ο Κύριος.
"Έτσι, όποιος πιστεύει και μένει "εν Αυτώ" δεν κρίνεται, ενώ όποιος δεν πιστεύει είναι ήδη κεκρυμμένος". Ιωάννης. 3' 18.
Γι αυτόν που βίωσε την Νέα Γέννηση και μένει "εν Χριστώ" και στη Χάρη Του, αυτός που τον προτρέπει, τον διδάσκει και τον ελέγχει αν χρειαστεί είναι ο Παράκλητος, το Πνεύμα της Αληθείας, που με το Πνεύμα της Κρίσεως, και της Καύσεως ασκεί ενδόμυχα του ένα θαυμαστό Έλεγχο, με στόχο να νοήσει ο πιστός το λάθος, την αμαρτία του, να συντριβεί να μετανοήσει ειλικρινά και να την καταδικάσει .
Αντίθετα ο λεγόμενος εχθρός παίρνοντας την εξουσία από τις εντολές του Λόγου κι εκμεταλλευόμενος την αδυναμία της σάρκας να τις εκτελέσει, αιχμαλωτίζει τους αστήρικτους πάνω στο Λόγο της Χάρης του Θεού, βάζοντας φορτία, με στόχο να δημιουργήσει ενοχές , τύψεις και κατακρίσεις, έτσι ώστε να επέλθει ο πνευματικός μαρασμός και η αποθάρρυνση τους.
Συμπερασματικά, ο έλεγχος του Αγίου Πνεύματος έχει σαν στόχο τη διόρθωσή μας και συνεπώς την πνευματική μας αύξηση.
Αντίθετα το γράμμα του Λόγου που χρησιμοποιεί ο εχθρός, παγιδεύει τον αμαθή, με απώτερο στόχο την πνευματική "εξόντωσή" του.
Η Εκκλησία του ζωντανού Θεού είναι ο Στύλος και το Εδραίωμα της Αληθείας". Α. Τιμοθέου 3' 15.
