ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ

Εἶναι γεγονὸς ὅτι ζοῦμε σὲ μία ἐποχὴ ἀπιστίας καὶ ὑλισμοῦ. Εἶναι γεγονὸς ὅτι οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ἀρκοῦνται μόνο στὰ ὅσα βλέπουν καὶ μποροῦν νὰ παρατηρήσουν μὲ γυμνὸ ὀφθαλμό, καὶ ἀδιαφοροῦν ἐντελῶς γιὰ θέματα πνευματικά, γιὰ θέματα ὑπερφυσικά. 

Τοὺς μιλᾷς γιὰ Θεό, γιὰ ψυχῇ, γιὰ μέλλουσα ζωή, γιὰ τὸν κόσμο τῶν πνευμάτων καὶ τῶν ἀγγέλων καὶ κανεὶς δὲν σοῦ δίνει σημασία. Κανεὶς δὲν πιστεύει.

Φυσικὰ αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι πράγματι δὲν ὑπάρχει ἕνας κόσμος πέρα ἀπ’ αὐτὸν ποὺ βλέπουμε. Ἕνας κόσμος πνευματικός, ἄυλος, οὐράνιος. Τὸ ὅτι δὲν τὸν βλέπουμε δὲν σημαίνει ὅτι δὲν ὑπάρχει ἀλλὰ ὅτι ἐμεῖς δὲν ἔχουμε τὶς κατάλληλες πνευματικὲς κεραῖες γιὰ νὰ πιάσουμε τὰ μηνύματά του. Αὐτὴ τὴ στιγμὴ ὅπου βρισκόμαστε ὑπάρχουν ἄπειρα ἠλεκτρομαγνητικὰ κύματα ποὺ ἐκπέμπουν οἱ ραδιοφωνικοὶ καὶ τηλεοπτικοὶ σταθμοὶ καὶ οἱ κεραῖες κινητῆς τηλεφωνίας. Δὲν τὰ βλέπουμε ὅμως. Αὐτὸ δὲν σημαίνει καὶ ὅτι δὲν ὑπάρχουν. Ἁπλῶς πρέπει νὰ ἔχουμε τὴν ἀντίστοιχη συσκευὴ –ραδιόφωνο, τηλεόραση, κινητὸ τηλέφωνο- γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ ἀνιχνεύσουμε τὴν ὕπαρξή τους. Ὑπάρχει λοιπὸν ἕνας πνευματικὸς κόσμος. Ὑπάρχουν ἄυλα πνεύματα, ὑπάρχουν ἄγγελοι, καὶ ὅσοι ἔχουν τὶς πνευματικὲς κεραῖες τοὺς βλέπουν τοὺς ἀκοῦνε.

Γιὰ τοὺς ἀγγέλους μας μιλᾷ ὁ ἄπ. Παῦλος στὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή του, στὸ πρῶτο κεφάλαιο, ὅπου συγκρίνει τὸν Χριστὸ μὲ τὰ ἄυλα αὐτὰ πνεύματα καὶ σαφῶς τὸν βρίσκει ἀνώτερο. Λέγει λοιπὸν ἐκεῖ ὅτι οἱ ἄγγελοι εἶναι «λειτουργικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεὶν σωτηρίαν». Μ’ ἀφορμὴ αὐτὸ τὸ ρητὸ ἂς δοῦμε τί λέγει ἡ Γραφὴ γιὰ τοὺς ἀγγέλους.

Σύμφωνα μὲ τὴ διδασκαλία τῆς ἁγίας Γραφῆς, μεταξὺ τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων, ὑπάρχουν κι ἄλλα πρόσωπα κατώτερα ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ ἀνώτερα ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους. Τὰ πρόσωπα αὐτὰ εἶναι χωρισμένα σὲ δυὸ παρατάξεις. Στὴ πρώτη εἶναι τ’ ἀγαθὰ πνεύματα ποὺ ἐκτελοῦν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ ἀγαποῦν τοὺς ἀνθρώπους. Στὴ δεύτερη εἶναι τὰ πονηρὰ πνεύματα ποὺ ἀντιστέκονται στὶς ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ καὶ μισοῦν τὸ ἀνθρώπινο γένος. Τ’ ἀγαθὰ πνεύματα εἶναι οἱ ἄγγελοι καὶ τὰ πονηρὰ οἱ δαίμονες. Καὶ οἱ ἄγγελοι καὶ οἱ δαίμονες δημιουργήθηκαν ἀπὸ τὸ Θεὸ πρὶν δημιουργηθεῖ ὁ κόσμος. Γράφει τὸ βιβλίο τοῦ Ἰὼβ στὴ Π.Δ. «ὄτε ἐγεννήθησαν ἄστρα, ἤνεσαν μὲ φωνὴ μεγάλη πάντες οἱ ἄγγελοί μου»(Ἰὼβ 38,7). Δηλαδὴ προϋπῆρχαν οἱ ἄγγελοι. Καὶ γιὰ νὰ μὴ γίνει καμμία παρεξήγηση -λόγω τῆς προϋπάρξεώς τους- μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ὁ Παῦλος γράφει· «ὅτι ἐν αὐτῷ(τῷ Χριστῷ) ἐκτίσθη τὰ πάντα τὰ ἐν τοὶς οὐρανοὶς καὶ τὰ ἐπὶ γῆς, τὰ ὁρατὰ καὶ τὰ ἀόρατα, εἴτε θρόνοι εἴτε κυριότητες εἴτε ἀρχαὶ εἴτε ἐξουσίαι· τὰ πάντα δι’ αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὸν ἔκτισται· καὶ αὐτὸς ἐστὶ πρὸ πάντων καὶ τὰ πάντα ἐν αὐτῷ συνέστηκεν»(Κόλ.1,16-17). Θρόνοι, κυριότητες, ἀρχαί, ἐξουσίαι εἶναι ὀνομασίες ταγμάτων ἀγγέλων.

Ἰδιότητες τῶν ἀγγέλων. Οἱ ἄγγελοι δημιουργήθηκαν κατ’ εἰκόνα Θεοῦ, ἀγαθοί, ἀθάνατοι, μὲ τὴ δυνατότητα νὰ μποροῦν νὰ κάνουν τὸ καλὸ ἢ τὸ κακὸ ἀνάλογα μὲ τὴ θέλησή τους. Δὲν ἔχουν τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ, τὴν παγγνωσία του, τὴν πανταχοῦ παρουσία του, οὔτε εἶναι ἅγιοι ἀπὸ μόνοι τους. Πρὸ τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἀνθρώπου, δοκιμάσθηκαν κατὰ πόσο χρησιμοποιοῦν τὴν ἐλευθερία τοὺς πρὸς τὸ καλὸ ἢ τὸ κακό. Καὶ τότε ἄλλοι μὲν πονηρευτήκανε κατὰ τοῦ θεοῦ, προσπάθησαν νὰ τὸν ὑποτάξουν, καὶ ἔτσι ἔπεσαν στὸ σκότος καὶ ἔγιναν πονηροί, ἄλλοι δὲ ἔμειναν πιστοὶ καὶ ὑπάκουοι στὸ Θεὸ καὶ στερεώθηκαν ὁριστικὰ στὸ καλὸ καὶ παρέμειναν ἀγαθοί. Ὁ Μέγας Βασίλειος, ἐκφράζει τὴ γνώμη, ὅτι ὁ Θεὸς ἔδωσε προθεσμία καὶ στοὺς πονηροὺς ἀγγέλους νὰ μετανοήσουν. Ἀλλὰ αὐτὴ ἡ προθεσμία ἔληξε μὲ τὴν πτώση τοῦ ἀνθρώπου. Ὅταν δηλαδὴ οἱ πονηροὶ ἄγγελοι, ὄχι μόνο δὲν μετανόησαν ἀλλὰ καὶ παρέσυραν καὶ τὸν ἄνθρωπο στὴ πτώση τους, τότε κατάντησαν αἰωνίως πονηροί.

Οἱ ἄγγελοι δὲν ἔχουν σῶμα διότι εἶναι πνεύματα ὅπως εἴπαμε. Γὶ αὐτὸ λέγονται καὶ ἀσώματοι. Ἐπειδὴ ὅμως ὡς πνεύματα εἶναι ἀόρατοι, ὅταν στέλνονται στοὺς ἀνθρώπους λαμβάνουν ἕνα εἶδος σώματος, παίρνουν μία μορφή, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ ἐπικοινωνήσουν μὲ τοὺς ἀνθρώπους. Ἐπίσης οἱ ἄγγελοι δὲν ἔχουν φτερά. Ὁ ἴ. Χρυσόστομος λέγει ὅτι ὅταν ἡ Γραφὴ ἀναφέρει ὅτι ἔχουν φτερὰ καὶ πετοῦν, τὸ κάνει γιὰ νὰ μᾶς δείξει τὸ ὕψος τῆς φύσεώς τους καὶ ὅτι ἔρχονται ἀπὸ τὸν οὐρανὸ ὡς ἀγγελιοφόροι τοῦ Θεοῦ. Ὄχι ὅτι πράγματι ἔχουν φτερά.

Τὸ ἔργο τῶν ἀγγέλων.

Α) Ἡ συνεχὴς δοξολογία τοῦ Θεοῦ. Ἐὰν διαβάσουμε τὸ 6ον κεφάλαιο τοῦ Ἠσαία θὰ δοῦμε τὰ Σεραφὶμ νὰ περιτριγυρίζουν τὸ θρόνο τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ψάλλουν τὸν ὕμνο «Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος, Κύριος Σαβαὼθ πλήρης πάσα ἡ γῆ τῆς δόξης αὐτοῦ». Τὸ ἴδιο βλέπουμε καὶ στὰ ὁράματα τῆς Ἀποκαλύψεως· οἱ ἄγγελοι προσφέρουν ἀενάως καὶ συνεχῶς δοξολογία στὸ Θεό, χωρὶς νὰ κουράζονται, χωρὶς νὰ πέφτουν στὴν ἀκηδία, ἀλλὰ ἀντίθετα νοιώθουν ἡδονή, εὐχαρίστηση, ἄπειρη καὶ ἀνέκφραστη ἀγαλλίαση. Συνεχῶς πόθος καὶ λαχτάρα καὶ μεράκι τοὺς συνέχει ὅταν προσφέρουν τὴν δοξολογία στὸ Θεό. Πλησμονὴ καὶ κορεσμὸς δὲν ὑπάρχει ἀλλὰ ἀντίθετα αὔξηση τοῦ πόθου καὶ τῆς ἡδονῆς παρουσιάζεται. Τὴν δοξολογία τῶν ἀγγέλων προσπαθεῖ ἡ Ἐκκλησία μας νὰ μιμηθεῖ στὶς ἀκολουθίες της καὶ συνεχῶς θυμίζει στοὺς πιστοὺς μὲ τὶς ψαλμῳδίες καὶ τὶς εὐχὲς τῆς τοὺς ἀγγέλους. Εἰδικὰ ἡ τάξη τῶν μοναχῶν δημιούργησε παλαιότερα τὶς λεγόμενες μονὲς τῶν ἀκοιμήτων, ὅπου μοναχοὶ χωρισμένοι σὲ βάρδιες προσέφεραν δοξολογία στὸ Θεὸ ὅλο τὸ 24ωρο. Βέβαια τὸ τόλμημα αὐτὸ δὲν συνεχίσθηκε γιὰ πολύ, γιατί δυστυχῶς στὸ νῦν αἰῶνα, ἡ ἀσθένειά του ἀνθρώπου καὶ ροπὴ τοῦ πρὸς τὰ γήινα, δὲν ἐπιτρέπουν τέτοια ὑψηλὰ πετάγματα. Πάντως οἱ φιλόθεες ψυχὲς λένε καὶ σ’ αὐτὴ τὴ ζωὴ συνεχῶς τὰ λόγια τοῦ Δαυίδ· « ἐξομολογήσομαι σοὶ Κύριε, ἐν ὅλῃ καρδία μου καὶ ἐναντίον ἀγγέλων ψαλῶ σοί»(Ψάλ.137,1). Τὸ «ἐναντίον ἀγγέλων» ὁ ἴ. Χρυσόστομος τὸ ἑρμηνεύει «θὰ συναγωνισθῶ τοὺς ἀγγέλους σου Κύριε στὴν προσευχή».

Β) Ν’ ἀναγγέλουν τὰ θελήματα τοῦ Θεοῦ, νὰ ἀποκαλύπτουν τὰ θεία σχέδια, νὰ ἑρμηνεύουν τὰ ὁράματα τῶν προφητῶν, καὶ νὰ διακονοῦν τοὺς πιστοὺς στὶς διάφορες ἀνάγκες τους. Αὐτὰ τὰ βλέπουμε σὲ πολλὰ μέρη τῆς Γραφῆς. Ἔτσι ἄγγελοι παρουσιάζονται στὸν Ἀβραάμ, τοὺς φιλοξενεῖ καὶ κεῖνοι τοῦ ἀναγγέλλουν πότε θ’ ἀποκτήσει μωρό. Ἄγγελοι εἰδοποιοῦν τὸν Λὼτ νὰ φύγει ἀπὸ τὰ Σόδομα καὶ τὸν προστατεύουν ἕως ὅτου φύγει. Ἄγγελοι παρουσιάζονται στὸν Δανιὴλ καὶ τοῦ ἀποκαλύπτουν τί σημαίνουν διάφορα ὁράματα ὅπως καὶ στὸν Ἰωάννη τὸν θεολόγο στὴν Ἀποκάλυψη. Ἄγγελος παρουσιάζεται στὸ Ζαχαρία καὶ τοῦ ἀναγγέλλει ὅτι θὰ γεννηθεῖ ὁ Πρόδρομος, ἄγγελος στὴ Μαρία, στὸν Ἰωσὴφ στὸ ὄνειρό του, στοὺς ποιμένες, στὶς μυροφόρες, καὶ ἀργότερα ἄγγελοι μιλοῦν γιὰ τὴν ἀνάληψη τοῦ Χριστοῦ στοὺς μαθητές του, καὶ ἄγγελος ἐλευθερώνει τοὺς ἀποστόλους Πέτρο καὶ Ἰωάννη ἀπὸ τὴ φυλακὴ ὅπως καὶ σὲ ἄλλη περίπτωση ἐλευθερώνει τὸν Πέτρο ἀπὸ τὴ φυλακὴ τοῦ Ἡρῴδη. Μιὰ ἄλλη προσφορὰ τῶν ἀγγέλων εἶναι νὰ μεταφέρουν στὸ θρόνο τοῦ Θεοῦ τὶς προσευχὲς τῶν ἁγίων ποὺ παρομοιάζονται μὲ θυμίαμα ποὺ βρίσκεται μέσα σὲ χρυσὲς φιάλες(ἀποκ.5,7). Ἐπίσης ὅπως φαίνεται στὰ ὁράματα τῆς Ἀποκαλύψεως, ἄγγελοι τιμωροῦν τοὺς ἀσεβεῖς ἢ ἐξαγγέλλουν τὴν τιμωρία τους. Καὶ γιατί διακονοῦν τοὺς ἀνθρώπους; Ὄχι ὅτι ἔχει ἀνάγκη ὁ Θεὸς ἀπὸ τὴ βοήθειά τους γιὰ νὰ τοὺς σώσει, ἀλλὰ τοὺς καθιστὰ συνεργούς Του, γιὰ νὰ τοὺς δίνει τὴν εὐκαιρία νὰ ἱκανοποιοῦν τὴν ἀγαθότητά τους, νὰ τοὺς προσθέτει δόξα καὶ χαρά, καὶ νὰ τοὺς συνδέει μὲ τοὺς ἀνθρώπους. Κάθε ἄνθρωπος ἔχει τὸν ἄγγελό του. Γι’ αὐτὸ στὴ λειτουργία λέμε «Ἄγγελον εἰρήνης πιστὸν ὁδηγὸν φύλακα τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἠμῶν παρὰ τοῦ Κυρίου αἰτησώμεθα». Ὅπως καὶ στὸ «Ἀπόδειπνο», τὴν προσευχὴ δηλαδὴ μετὰ τὸ βραδυνὸ φαγητὸ καὶ πρὶν νὰ κοιμηθοῦμε, ἔχουμε εἰδικὴ προσευχὴ γιὰ τὸ φύλακα ἄγγελό μας.

Καὶ κάτι ἄλλο ποὺ πρέπει νὰ γνωρίζουμε. Στὴν ἁγία Γραφὴ ἄγγελοι, ἐκτὸς ἀπὸ τὰ οὐράνια πνεύματα, ὀνομάζονται καὶ οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἐκτελοῦν τὸ ἴδιο ἔργο μὲ τοὺς ἀγγέλους. Ἔτσι ἄγγελοι ὀνομάζονται οἱ ἐπίσκοποι, ἄγγελος ὀνομάζεται ὁ προφήτης Μαλαχίας καὶ ὁ βαπτιστὴς Ἰωάννης. Ἄγγελος ὀνομάζεται καὶ ὁ Χριστὸς ὡς ἄνθρωπος. Μάλιστα λέγεται τῆς μεγάλης βουλῆς ὁ ἄγγελος(Ἤσ.9,6) διότι καὶ αὐτὸς ὡς ἄνθρωπος ᾖρθε νὰ ἀναγγείλει στὸ κόσμο τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία μας. Γι’ αὐτὸ ὁ Παῦλος, λέγει στὴν ἀρχὴ τῆς πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολῆς του, ὅτι τὸν καιρὸ τῆς Π.Δ. ὁ Θεὸς μίλησε διὰ μέσου τῶν προφητῶν, τώρα δὲ στὶς ἔσχατες μέρες μίλησε διὰ μέσου τοῦ Υἱοῦ Του. Καὶ γὶ αὐτὸ στὴ ἔ΄ ᾠδὴ τοῦ κανόνος τῶν Χριστουγέννων, ψάλλουμε στὸ πρῶτο τροπάριο, ποὺ λέγεται εἱρμός, τὰ ἑξῆς· «Θεὸς ὧν εἰρήνης, πατὴρ οἰκτιρμῶν, τῆς μεγάλης βουλῆς σου τὸν ἄγγελον, εἰρήνην παρεχόμενον ἀπέστειλας ἠμίν».

Ἐπίσης στὴν πατερικὴ φιλολογία καὶ στὴν ἐκκλησιαστικὴ ὑμνογραφία, ὀνομάζονται ἐπίγειοι ἄγγελοι ἢ ἰσάγγελοι ἢ ἐπουράνιοι ἄνθρωποι, πρόσωπα μεγάλης ἁγιότητας ὅπως ὁ προφήτης Ἠλίας, ἢ μεγάλοι ἀσκητές, οἱ ὁποῖοι περιώρισαν στὸ ἐλάχιστο τὶς ἀνθρώπινες ἀνάγκες καὶ ἀσχολήθηκαν ὑπέρμετρα μὲ τὴν νηστεία, τὴν ἀγρυπνία καὶ τὴν προσευχή. Ὑπάρχει τέλος καὶ ἕνας ἄνθρωπος ποὺ ἀναδείχθηκε ἀνώτερος καὶ ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους. Εἶναι ἡ Παναγία Θεοτόκος, ποὺ τὴν ὑμνοῦμε ὡς «τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ».

Ἃς ἔχουμε ὑπ’ ὄψιν, ὅτι ἄγγελοι μποροῦμε νὰ ὀνομασθοῦμε καὶ ἐμεῖς, ἐὰν κάνουμε -σὲ ἄλλο βαθμὸ βέβαια- ὅτι κάνουν οἱ προφῆτες, οἱ ἀπόστολοι, οἱ ἐπίσκοποι. Ἐὰν στὸ σπίτι μας, στὰ παιδιά μας, στὸν σύζυγο ἢ στὴν σύζυγο, στοὺς συγγενεῖς, στοὺς φίλους, στοὺς γνωστούς, μιλᾶμε γιὰ τὸ Θεό, μιλᾶμε γιὰ τὸ θέλημά Του, μιλᾶμε γιὰ τὸ σχέδιό του. Τὸ σπουδαιότερο ἐὰν μὲ καλωσύνη, μὲ ὑπομονή, μὲ ἀγάπη, τοὺς βοηθοῦμε στὴν ἓν Χριστῷ κατάρτιση καὶ σωτηρία τους. Γένοιτο.

Πηγή: pmeletios.com

Η γλώσσα των Αγγέλων

Μητροπολίτη Ναυπάκτου Ιεροθέου

Σύμφωνα με την διδασκαλία των αγίων Πατέρων μας, οι άγγελοι αφ’ ενός μεν δεν έχουν σώματα, αφ’ ετέρου δε δεν είναι άϋλα όντα, αλλά είναι αιθέρια όντα, όπως λέγει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Έχουν νουν, έχουν ύπαρξη, είναι πρόσωπα, αλλά δεν έχουν σώματα, όπως είναι ο άνθρωπος. Είναι νόες, όπως λένε τα κείμενα της Εκκλησίας μας και η λειτουργική γλώσσα. Οπότε, το ερώτημα είναι: Εφόσον οι άγγελοι, και ο Αρχάγγελος Γαβριήλ που εμφανίσθηκε στην Παναγία μας, είναι ασώματα όντα, τότε πως εμφανίσθηκε με σώμα και πως ομιλούσε στην Παναγία; Αυτό είναι ένα μυστήριο το οποίο δεν μπορεί κανείς να το εξηγήσει λογικά, αλλά βλέπουμε μια εξήγηση στην διδασκαλία των αγίων Πατέρων. Άλλωστε η ίδια η Παναγία μας, όπως λένε τα ιερά τροπάρια τα οποία ψάλαμε απόψε, φαίνεται να λέγει στον Αρχάγγελο: «Φαίνη μοι ως άνθρωπος και πως φθέγγη ρήματα υπέρ άνθρωπον;». Πως εσύ, ενώ μου φαίνεσαι ως άνθρωπος –δεν είσαι άνθρωπος– ομιλείς και λες ρήματα τα οποία είναι πάνω από την γλώσσα των ανθρώπων; Άρα κάτι συμβαίνει ιδιαίτερο με τους αγγέλους και κάτι διαφορετικό έγινε εκείνη την ώρα που εμφανίσθηκε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ στην Παναγία μας.

Την αρχαιότερη διδασκαλία των αγίων Πατέρων πάνω στο θέμα αυτό την συνάντησα στον άγιο Διάδοχο τον Φωτικής, έναν μεγάλο Πατέρα της Εκκλησίας μας, ο οποίος έζησε στην Φωτική, δίπλα στην Παραμυθιά της Θεσπρωτίας, τον 5ο αιώνα, ο οποίος έχει μια ωραία ανάλυση αυτού του γεγονότος, όπως του αποκαλύφθηκε από τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο.

Απαντάει στο ερώτημα αν οι άγγελοι έχουν σχήμα. Και λέγει ότι δεν έχουν σχήμα οι άγγελοι, όπως το ξέρουμε εμείς, περιγραπτό σχήμα, αλλά η ευπρέπεια του νοός και των νοημάτων, η εσωτερική χάρη την οποίαν έχουν, η Χάρη του Παναγίου Πνεύματος, αυτή λάμπει και ακτινοβολεί, δημιουργεί κάλλος. Όπως για παράδειγμα τα σύννεφα δεν έχουν ένα ιδιαίτερο σχήμα, θα λέγαμε, ή μάλλον δεν έχουν ιδιαίτερη μορφή, αλλά όταν φωτίζονται από τον ήλιο, τότε λάμπουν και ακτινοβολούν, έτσι και οι άγγελοι βρίσκονται συνεχώς δίπλα, κοντά στον Θεό και συμμετέχουν στην άκτιστη θεία Λειτουργία, όπως έλεγα προηγουμένως, λαμβάνουν φως από το φως του Θεού και από το φως της άκτιστης αυτής θείας Λειτουργίας στον Παράδεισο.

Το επόμενο ερώτημα το οποίο θέτει ο άγιος Διάδοχος ο Φωτικής είναι ότι, εφόσον δεν έχουν σχήμα τότε πως εμφανίζονται με σχήματα είτε διαφόρων πτηνών –να έχουν πτερά– είτε εδώ στην εμφάνιση του αρχαγγέλου στην Παναγία με ένα ανθρώπινο σώμα. Και δίδει την απάντηση ότι η φύση των αγγέλων είναι πάρα πολύ αραιά και καθώς πυκνώνεται, με την δύναμη της θελήσεως την οποίαν έχουν να εφαρμόσουν το θέλημα του Θεού και να έρθουν στην γη και να καθοδηγήσουν τους ανθρώπους, έρχονται από τα μη φαινόμενα στα φαινόμενα με μια ιδιαίτερη μορφή και ένα ιδιαίτερο σχήμα που θέλουν, για να μην τρομάξουν και να μεταφέρουν το θέλημα του Θεού σε μια καθαρή ψυχή. Το ίδιο με άλλη μορφή το κάνουν και οι δαίμονες, αφού οι άγγελοι έχουν φως διότι έρχονται από τον Θεό και οι δαίμονες, που δεν έχουν σχέση με τον Θεό, έχουν σκοτάδι. Επομένως, το παράδειγμα που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε είναι ότι όπως τα σύννεφα είναι αραιά και έχουν αραιά φύση και καθώς πυκνώνουν, μερικές φορές τα βλέπουμε να σχηματίζουν διάφορες μορφές, έτσι αναλογικά γίνεται με τους αγγέλους και με τον Αρχάγγελο Γαβριήλ.

Το άλλο ερώτημα είναι ότι, εφόσον οι άγγελοι δεν έχουν σχήμα, εφόσον δεν έχουν σώματα και κατ’ επέκτασιν δεν έχουν σωματικά όργανα και δεν έχουν φωνή, τότε πως ο Αρχάγγελος Γαβριήλ ομίλησε με την Παναγία και πως ομιλούν οι άγγελοι με άλλους αγίους, όταν εμφανίζονται σε αυτούς και μεταφέρουν το θέλημα του Θεού; Και στο σημείο αυτό ο άγιος Διάδοχος ο Φωτικής λέγει ότι η φύση των αγγέλων είναι απλή και φιλόηχη, και έχουν ήχο από την αεικινησία τους. Οι άγγελοι κινούνται διαρκώς, έχουν μια ακατάπαυστη κίνηση και αυτό το αερώδες της φύσεως των αγγέλων ως φιλόμουσον τους παρακινεί σε ύμνο και βοή.

Ένα τροπάριο, το οποίο ψάλλεται αυτήν την ημέρα στα στιχηρά του Εσπερινού, λέγει: «γλώσσαν, ην ουκ έγνω, ήκουσεν η Θεοτόκος». Δηλαδή η Θεοτόκος την ώρα εκείνη άκουσε μια γλώσσα την οποίαν δεν εγνώριζε, δεν ήταν γλώσσα ανθρώπινη, ήταν αγγελική, που σημαίνει αυτή η συνάντηση του Αρχαγγέλου Γαβριήλ με την Παναγία έγινε μέσα σε ένα μυστήριο, στο μυστήριο θεώσεως της Θεοτόκου, αφού είχε φθάσει στην θέωση, σε μια κατάσταση η οποία δεν μπορεί να ερμηνευθή με την ανθρώπινη λογική. Οι άγγελοι κατ’ οικονομίαν Θεού παίρνουν ένα ιδιαίτερο σώμα και μεταδίδουν αυτό το θέλημα του Θεού με μια άλλη μυστηριώδη δυνατότητα και έκφραση. Και η Παναγία είχε υψωθή από τα ανθρώπινα, γι’ αυτό και μπόρεσε όχι μόνο να ακούση, αλλά και να καταλάβη αυτήν την γλώσσα του Αρχαγγέλου Γαβριήλ.

Τι σημαίνουν όλα αυτά, αγαπητοί μου αδελφοί; Σημαίνουν ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι απλώς ένα κοινό σύστημα, δεν είναι μια θρησκεία ανθρώπινη που την εφεύραν οι άνθρωποι. Η Εκκλησία είναι το Σώμα το ευλογημένο του Χριστού. Υπάρχει η ορατή όψη της Εκκλησίας, αυτό που εμείς βλέπουμε, και υπάρχει και η αόρατη όψη της Εκκλησίας την οποίαν εμείς δεν βλέπουμε με τα σωματικά μας μάτια, εκτός αν αυτά μεταμορφωθούν από την άκτιστη χάρη του Θεού.

Τι ήταν αυτό που έκανε τον άγιο Σεραφείμ του Σαρώφ, όταν ήταν Διάκονος και έκανε την Είσοδο στην θεία Λειτουργία, την μικρά Είσοδο, –και εμείς όταν κάνουμε την Είσοδο αυτή λέμε «ποίησον συν τη εισόδω ημών είσοδον αγίων αγγέλων γενέσθαι», που την ώρα εκείνη πράγματι έρχεται ο Χριστός με τους αγγέλους– και εισήλθεν ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ ως Διάκονος, και όταν βγήκε για να πη, όταν λέγη ο Ιερεύς, «ότι άγιος ει ο Θεός ημών» και εκείνος: «και εις τους αιώνας των αιώνων», είδε από την νότια πύλη του ναού να εισέρχεται ο Χριστός δορυφορούμενος από μυριάδες μυριάδων αγγέλων. Τότε παρέμεινε ακίνητος μέσα στην θεωρία, δεν μπορούσε να συνεχίση, δεν καταλάβαινε τι γινόταν στον εσωτερικό χώρο. Γι’ αυτό τον πήραν σιγά σιγά, τον έβαλαν μέσα στο Ιερό Βήμα, τον άφησαν σε ένα σημείο, ακίνητον μέσα σε αυτήν την θεωρία, γιατί αξιώθηκε να φθάση και να δη εκείνη την ώρα την άκτιστη, όπως έλεγα προηγουμένως, θεία Λειτουργία και παρέμεινε σ’ αυτήν την κατάσταση τρεις ολόκληρες ώρες! Ήταν αυτή η θεωρία του ουρανίου τμήματος της Εκκλησίας. Άρα, η Εκκλησία είναι ένα μυστήριο, δεν είναι μόνον αυτό που βλέπουμε, είναι και αυτά που δεν βλέπουμε και τα αισθανόμαστε μερικές φορές και, όταν η καρδιά μας καθαρισθή από τα πάθη, μπορούμε κι εμείς να τα δούμε.

Πηγή: xristianos.gr