Πρέπει να γνωρίζουμε ότι υπάρχουν δύο οικειώσεις· μία φυσική και πραγματική, και μία προσωπική και σχετική. Φυσική και πραγματική είναι αυτή κατά την οποία ο Κύριός μας από φιλανθρωπία ανέλαβε τη φύση μας και όλα τα σχετικά γνωρίσματά της, και έγινε στ’ αλήθεια άνθρωπος και απόκτησε πείρα των φυσικών. Προσωπική και σχετική είναι, όταν κάποιος υποδύεται το πρόσωπο του άλλου από συμπάθεια, εννοώ ευσπλαγχνία ή αγάπη, και λέει λόγια για χάρη του, που καθόλου δεν του αρμόζουν. Εξαιτίας αυτής (ο Χριστός) οικειοποιήθηκε την κατάρα, την εγκατάλειψή μας και τα παρόμοια, τα οποία δεν ανήκουν στη φύση, και ούτε ήταν δικά του ή τ’ απόκτησε, αλλά τα πήρε επειδή αποδέχθηκε το πρόσωπό μας και τάχθηκε μαζί μας. Αυτή την έννοια έχει και η φράση «έγινε για μας κατάρα».
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 69. Περὶ οἰκειώσεως.
Χρὴ εἰδέναι, ὡς δύο οἰκειώσεις εἰσί· μία φυσικὴ καὶ οὐσιώδης, καὶ μία προσωπικὴ καὶ σχετική. Φυσικὴ μὲν οὖν καὶ οὐσιώδης, καθ᾿ ἣν διὰ φιλανθρωπίαν ὁ Κύριος τήν τε φύσιν ἡμῶν καὶ τὰ φυσικὰ πάντα ἀνέλαβε φύσει καὶ ἀληθείᾳ γενόμενος ἄνθρωπος καὶ τῶν φυσικῶν ἐν πείρᾳ γενόμενος· προσωπικὴ δέ καί σχετική, ὅτε τις τὸ ἑτέρου ὑποδύεται πρόσωπον διὰ σχέσιν, οἶκτόν φημι ἢ ἀγάπην, καὶ ἀντ᾿ αὐτοῦ τοὺς ὑπὲρ αὐτοῦ ποιεῖται λόγους μηδὲν αὐτῷ προσήκοντας, καθ᾿ ἣν τήν τε κατάραν καὶ τὴν ἐγκατάλειψιν ἡμῶν καὶ τὰ τοιαῦτα, οὐκ ὄντα φυσικά, οὐκ αὐτὸς ταῦτα ὢν ἢ γενόμενος ᾠκειώσατο, ἀλλὰ τὸ ἡμέτερον ἀναδεχόμενος πρόσωπον καὶ μεθ᾿ ἡμῶν τασσόμενος. Τοιοῦτον δέ ἐστι καί τό «γενόμενος ὑπὲρ ἡμῶν κατάρα».
