Εἰσαγωγὴ
ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΕΝΟΣ τὴν εὐχὴ τοῦ ἀσθενοῦντος Σεβασμ. Μητροπολίτου καὶ Πατρὸς ἡμῶν κ. Κυπριανοῦ, παρακαλῶ γιὰ τὴν προσευχητικὴ καὶ ὑπομονετικὴ προσοχή Σας, προκειμένου νὰ ἐξετάσουμε, σὺν Θεῷ, σπουδαῖα θέματα τῆς ἁγίας Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας, κατὰ τὴν μεγάλη καὶ ξεχωριστῆς σημασίας ἡμέρα αὐτὴ τοῦ λειτουργικοῦ μας ἔτους. Ἡ ἀναστήλωσις τῶν ἱερῶν Εἰκόνων, ἡ ὁποία πραγματοποιήθηκε τὴν Α’ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, στὶς 11 Μαρτίου (ἀκριβῶς σὰν σήμερα) τοῦ ἔτους 843, πρὶν ἀπὸ 1170 χρόνια, σηματοδοτεῖ τὴν Ἐπέτειο τοῦ Θριάμβου τῆς ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας.
Καθιερώθηκε ἀπὸ τότε, μὲ θεία νεῦσι, νὰ πανηγυρίζουμε τὸ χαρμόσυνο γεγονὸς τῆς ἀποκαταστάσεως τῆς Πίστεως καὶ τῆς Τάξεως στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, ἡ ὁποία δοκιμάστηκε ἐπὶ 30 περίπου ἀκόμη ἔτη κατὰ τὴν δεύτερη φάσι τῆς Εἰκονομαχίας. Ὁ Θρίαμβος ἦταν καὶ εἶναι τῆς ἀληθινῆς Πίστεως, ἡ ὁποία «νικᾶ» τὸν κόσμο τῆς πλάνης καὶ τῆς ἀποστασίας, καὶ εἶναι ἐπίσης Θρίαμβος κατὰ πάσης αἱρέσεως, ὡς προανάκρουσμα τοῦ αἰωνίου Θριάμβου τῆς Ἀληθείας, ὅταν «πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων, καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός»
Ἐλπίζοντες ἀκράδανταστὴν τελικὴ νίκη τῆς ἁγίας Πίστεώς μας,«ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς Πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν» «κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας» καὶ σήμερα, ὅταν ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ διέρχεται νέα δοκιμασία καὶ προσβολή, ἐξ αἰτίας τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἡ αἵρεσις αὐτὴ ἐμφανίσθηκε ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰῶνος καὶ ἄρχισε νὰ ἐπιβάλλεται σταδιακὰ καὶ μεθοδικὰ στὸν χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας, ἕναν δὲ σημαντικὸ καὶ καθοριστικὸ σταθμὸ στὴν ἐπικράτησί της, ἀποτέλεσε καὶ τὸ δύσφημο δῆθεν Πανορθόδοξο Συνέδριο τῆς Κωνσταντινουπόλεως τὸ 1923, τοῦ ὁποίου τὴν θλιβερὴ 90ὴ ἐπέτειο ἀριθμοῦμε κατὰ τὸ τρέχον ἔτος. Αὐτὸ τὸ ἀπαισίας μνήμης Συνέδριο δὲν ἦταν «εἰς οἰκοδομήν», ἀλλά «εἰς καθαίρεσιν»!
Ἔσεισε τὸ ἅγιο οἰκοδόμημα τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἐκλόνισε μὲ κτύπημα ἰσχυρὸ τὶς ἅγιες καὶ σεπτὲς Παραδόσεις τῆς ἁγίας Πίστεώς μας, προκειμένου νὰ διευκολύνη τὸν ὀλισθηρὸ δρόμο προσεγγίσεως μὲ τοὺς ἑτεροδόξους καὶ συνεορτασμοῦ μὲ αὐτούς, γιὰ νὰ ἐπιτευχθῆ ὄχι ἡ «ἑνότητα τῆς Πίστεως» ἐν Ἀληθείᾳ, ἀλλὰ τοῦ ψεύδους ἐν πλάνῃ. Ὁ σεισμὸς καὶ ὁ κλόνος ποὺ προκλήθηκαν, προξένησαν τεράστια παλιρροιακὰ κύματα, τὰ ὁποῖα ἔκτοτε πλήττουν ἀνελέητα τὴν Κιβωτὸ τῆς Ἐκκλησίας καὶ δημιουργοῦν θλιβερὰ ἀποτελέσματα στὸ Πλήρωμα Αὐτῆς.
Ἡ ἐξάπλωσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ διογκουμένη «ἀποστασία» , φαίνεται νὰ καλύπτη τὰ πάντα, ἀλλὰ ἐφ ὅσον ὑπάρχει ἀκόμη τὸ «λεῖμμα» τῆς Χάριτος, τὸ ὁποῖο ἀνθίσταται καὶ εὐαγγελίζεται τὴν «καλὴν ὁμολογίαν», δυνάμεθα νὰ βεβαιώσουμε –καὶ αὐτὸ ἀποδεικνύει καὶ ἡ ἀποψινή μας Σύναξις- ὅτι δὲν ἔχει ἀπολεσθῆ τὸ πᾶν!
Την συνέχεια της ενδιαφέρουσας αυτής ομιλίας που έγινε στην Αἴθουσα του Πνευματικοῦ Κέντρου Δήμου Φυλῆς Ἀττικῆς, Δημοτικῆς Κοινότητος Ζεφυρίου, τις περασμένες ημέρες, διαβάστε την εδώ: κλικ
