Αν ο πονηρός και πείσµων εχθρός µας, που δεν κουράζεται ποτέ να µας πειράζη, ήθελε κάποτε να σε πολεµήση και ιδιαίτερα κατά την ώρα του θανάτου µε κάποιες ψεύτικες εµφανίσεις και µε µεταµορφώσεις σε Άγγελο φωτός, εσύ να παραµένης σταθερός στην γνώσι της ταπεινότητος και της µηδαµινότητος του εαυτού σου. Και να πης µε σταθερή καρδιά και τόλµη: «Να µεταστραφής άθλιε στο δικό σου το σκοτάδι, διότι εγώ δεν έχω ανάγκη από οράµατα, ούτε από τίποτε άλλο, παρά από την ευσπλαγχνία του Ιησού µου και από τις δεήσεις και ικεσίες της Αειπαρθένου Μαρίας και των άλλων αγίων».
Αλλά και αν µε πολλά σηµάδια καταλάβης ότι τα οράµατα αυτά είναι αληθινά και προέρχονται από τον Θεό, παρ’ όλα αυτά εσύ να αποστρέφεσαι πάντοτε και να τα διώχνης όσο µπορείς µακριά σου. Και να µή φοβηθής µήπως δεν αρέση στον Θεό η αποστροφή αυτή που κάνεις, σκεπτόµενος την αναξιότητά σου. Γιατί αν τα οράµατα αυτά είναι από τον Θεό, αυτός γνωρίζει καλά να σου τα ξεκαθαρίση και δεν θα του κακοφανή αν δεν τα δέχεσαι. Γιατί εκείνος που δίνει την χάρι στους ταπεινούς, δεν την αφαιρεί από αυτούς πάλι για πράξεις που κάνουν οι ίδιοι εξ αιτίας της ταπεινώσεως.
