θέλω να τραβούν όλο του ήλιου το φως
γι' αυτό τα κρέμασα στους τείχους ανάποδα.
Όταν νυχτώνει φωτίζουν το χώρο
πάνω στα ίδια καρφιά που είναι πιασμένα
καίνε λυχναράκια με πορφύρα δεμένα.
Στα πορτρέτα τα πρόσωπα είναι δικά μου
ζωές πολλές έκανα μέσα στον κόσμο γλυκιά μου
αγρότης επίσκοπος βιομήχανος βασιλιάς
μα πάντοτε έλειπα σαν κατσαπλιάς.
Κι αν γκρεμίσει το σπίτι
που τα πορτρέτα κρατά
δυνατά να φωνάξεις γλυκιά μου
ασήμαντο πρόσωπο ήταν σ΄ αυτά.
