Nα διαλέγης πάντοτε τα βάσανα και τις θλίψεις και να αγαπάς να έχης χαρά µερικών φιλιών και υπερασπίσεων που δε σου προξενούν καµµία ωφέλεια στην ψυχή και να χαίρεσαι να είσαι υπό την εξουσία άλλων και να εξαρτάσαι από την θέλησι άλλων. Το κάθε τι πρέπει να σου γίνεται αιτία και λόγος να πορεύεσαι προς τον Θεό και τίποτε πράγµα να µην σε εµποδίζη από τον δρόµο αυτόν. Αυτή πρέπει να είναι η χαρά σου, δηλαδή το κάθε πράγµα για σένα να αποτελή πικρία και µόνο ο Θεός να είναι η ανάπαυσίς σου. Όλα σου τα βάσανα να τα αναφέρης στον Θεό.
Αγάπα τον και πρόσφερέ του όλη σου την καρδιά χωρίς κανένα φόβο και αυτός θα βρή τρόπο να σου διαλύση όλες τις αµφιβολίες και να σε ανορθώση και αν ακόµη έπεσες. Τελειώνοντας σου λέγω εν συντοµία: Αν εσύ αγαπάς τον Θεό, θα λαβης κάθε µισθό. Πρόσφερε τον εαυτό σου σ’ αυτόν τον Θεό ως θυσία µε ειρήνη και µε ηρεµία πνευµατική. Για να συνεχίσης όµως καλλίτερα την πορεία και να παραµείνης χωρίς κούρασι και ταραχή, πρέπει σε κάθε σου βήµα να παραχωρής την θέλησί σου στην θέλησι του Θεού. Και όσο περισσότερο την υποτάσσεις, τόσο περισσότερο θα λάβης. Η θέλησίς σου πρέπει να είναι διατεθειµένη µε τέτοιον τρόπο, ώστε να θέλης κάθε τι που θα το θέλη και ο Θεός και να µη θέλης τίποτε, αν δεν το θέλη ο Θεός. Πάντοτε και σε κάθε σου υπόθεσι να ανανεώνης την πρόθεσι και απόφασι της ψυχής σου, το να είσαι δηλαδή αρεστός στον Θεό. Πρόσεξε να µην αποφασίσης ποτέ για κανένα σου πράγµα που πρόκειται να ακολουθήση εξω από εκείνην την ώρα στην οποία βρίσκεσαι, διότι δε γνωρίζεις τι θα προκύψη την επόµενη ηµέρα» (Παρ. 27,1), αλλά να κρατάς ελεύθερο τον εαυτό σου. ∆εν εµποδίζεται όµως κανένας γι’ αυτό να προσέχη µε φρόνιµη επιµέλεια σ’ εκείνο που του χρειάζεται, σύµφωνα µε την θέσι και το επάγγελµά του. ∆ιότι αυτή η προσοχή και φροντίδα είναι σύµφωνα µε το θέληµα του Θεού, και δεν εµποδίζει την ειρήνη, ούτε την αληθινή Πνευµατική πρόοδο.
