Ιδού η βασιλεία των ουρανών εντός ήμών έστί

γράφει η Άννα Μαργαρίτη

 

"Ούκ οφείλειν ζητείν τον Θεόν έξωθεν, αλλ’ εαυτώ.  Ιδού η βασιλεία των ουρανών εντός ήμών έστί, ού γαρ μακράν υπάρχει, ούδέ έξωθεν, αλλ’ εντός".

Πέτρος Δαμασκηνός Φιλοκαλία Γ’ 47.

 

Aλλά ώ πατέρες,  αδελφές και αδελφοί, ας αγωνιστούμε με κάθε τρόπο ο κάθε ένας μας να γνωρίσουμε πρώτον τον εαυτό μας, δια να δυνηθούμε καμιά φορά να γνωρίσουμε από το καθ’ ημάς και εκείνο που είναι υψηλότερο από ημάς.  Μπορεί  να είναι ο Εαυτός μας η ψυχή μας, όμως για να κατανοήσει την ψυχή κανείς θα μάθει πρώτα την προέλευση της, τη λειτουργία της, τη σχέση της με το νου, την παρατήρηση, και χίλια δυο άλλα πράγματα.  Όπως ο ανατόμος, για να πει ότι γνωρίζει το ανθρώπινο σώμα, οφείλει να γνωρίζει κάθε όργανο και την λειτουργία του έτσι και για να γνωρίσουμε την εσωτερική ανατομία του εαυτού οφείλουμε να διαθέτουμε την αντίστοιχη γνώση.

 Για να μπορέσει  ο άνθρωπος να ξεπεράσει αυτά που τον απασχολούν και που δεν μπορεί να τα ξεπεράσει μοναχός του, επειδή ο ανθρώπινος νους και η κατεύθυνση που του δίδεται από το σύγχρονο άνθρωπο τον οδηγούν σε αδιέξοδο, θα χρειαστεί  οπωσδήποτε βοήθεια, βοήθεια για να καταλάβει τον εαυτό του τον οποίο έχει παραγνωρίσει και στο βάθος δεν τον παραδέχεται και ο ίδιος.  Από τότε που ο άνθρωπος άρχισε να σκέπτεται κοιτάζει πάντα μπροστά, προτάθηκαν θεωρίες, παρουσιάστηκαν ερμηνείες και σε καθένα από αυτά τα συστήματα υπάρχει μια αλήθεια όμως υπάρχουν και άλλα πράγματα που δεν είναι αληθινά. Η δελφική εντολή του "γνώθι σ’ αυτόν" μέχρι τη διδασκαλία του Σωκράτη περί αυτογνωσίας, παρατηρείται ο ίδιος έντονος και γόνιμος προβληματισμός. Προσπαθεί να πείσει ο Σωκράτης ότι: "προηγείται η γνώση του –τι,  και ακολουθεί η γνώση του –πως". ‘Όμως ας μάθει πρώτα κανείς τη τη φύση και το σκοπό οποιουδήποτε πράγματος, για να μπορέσει να το διορθώσει ή να το φροντίσει καταλλήλως.

 

 "Ουδέ γαρ εστί τόπος ή ύλη τις έν ή μή έστίν Θεός, ως πάντων μείζων καί πάντας εμπεριέχων έν τή χειρί αυτού" 

Μ. Αντώνιος, Φιλοκαλία Α’ 12.

Ο υπέρτατος Θεός εξουσιάζει τα πάντα και διέπει τον ανθρώπινο χώρο, και όλοι εμείς οφείλουμε να τον υπηρετούμε με συνειδητή αγάπη και αφοσίωση, με εσωτερική προδιάθεση προς το Θείο, εύπιστα δυναμικά  και με διάθεση προσφοράς προς Εκείνον. Εμείς και τα πράγματα είμαστε μόνο πτυχές της δύναμης Του. Αυτό που δεν θέλει να καταλάβει ο άνθρωπος είναι ότι ο καθένας μας, το κάθε ον, είναι μια διαφορετική πτυχή του Όλου, δεν είμαστε όλοι ίδιοι.  Ο καθένας αντιλαμβάνεται τις κοντινές και συναφείς προς την πτυχή του (την μορφή του) δύναμη,  που είναι εγκλωβισμένη σ’ αυτόν. Και η ύλη είναι μέρος αυτής της δύναμης και φυσικά και ο εγκεφαλικός νους, που είναι μέρος της ύλης.  Οι πτυχές αλλού έχουν σύνθεση διαφοροποιημένη, και αλλού ομοιογενή. Το όλον  είναι Θεός, δηλαδή όλοι εμείς, όσα μας περιβάλουν όσα αντιλαμβανόμαστε και όλα όσα μας ξεπερνούν. Ο Θεός είναι τα πάντα, όπως αρμόζει στο Θεό που περιέχει τα πάντα, αλλά δεν είναι τίποτε από όλα αυτά, γιατί είναι πάνω και πέρα από τα πάντα. Αυτός  είναι όλα όσα είναι Αλήθεια.  Όμως ο άνθρωπος μένει πάντοτε μακριά από το Θεό γιατί δεν τον γνώρισε και δεν υποψιάζεται καν την ύπαρξη του. Έτσι όμως οι προσευχές δεν εισακούονται, γιατί το: "αιτείτε και δοθήσεται" προϋποθέτει και τη γνώση του Θεού και την υποβολή του σωστού αιτήματος και με το σωστό τρόπο.