Γράφει η Άννα Μαργαρίτη
Ιδού η Βασιλεία του Θεού είναι εντός υμών.
Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον ιζ’ 21.
Όσο ο άνθρωπος δεν γνωρίζει τον εαυτό του η Βασιλεία του Θεού δεν μπορεί να έρθει στη γη. Γιατί η Βασιλεία δεν βρίσκεται εκεί που αυτός την ζητά. Δεν είναι μια υλική πραγματοποίηση, αλλά μια πνευματική, μια κατάσταση συνείδησης. Αν αλλάξει η κατάσταση της συνείδησης, θα αλλάξει με μια κατάλληλη γνώση. Χρειαζεται καιρός, οι άνθρωποι δεν θα αλλάξουν έτσι με την πρώτη, είναι απόλυτα αδύνατο. Η ανθρωπότητα χρειαζεται να καταλάβει ότι η ευτυχία της δεν είναι δυνατή παρά με την ένωση όλων των λαών. Αλλά για να γίνει αυτό, οφείλει να αλλάξει πρώτα η ανθρώπινη φύση, να συλλάβουμε τη θεία δικαιοσύνη και να αποβάλουμε την ανθρώπινη δικαιοσύνη. Η θεία δικαιοσύνη επικυρώνει περισσότερο τους σκοπούς και τα κίνητρα, δηλαδή τις σκέψεις και τα συναισθήματα, από τις πράξεις. Αυτό που ονομάζει κανείς αναρχία μην το θεωρούμε υποχρεωτικά σαν κάτι κακό. Είναι η κατάσταση που θέλει να ζήσει κάποιος τη ζωή του, όπως αυτός την νομίζει, και δεν θέλει να υπακούει στην καθιερωμένη τάξη. Είτε αυτή η τάξη είναι καλή, ή κακή, αυτός θέλει να ζήσει σύμφωνα με τις δικές του αντιλήψεις.
Ίσως αυτό να μην είναι στην πραγματικότητα αναρχία, γιατί οι αντιλήψεις του μπορεί να είναι ανώτερες από εκείνες της καθιερωμένης αυτής τάξης. Η κοινωνία τον θεωρεί αναρχικό, αλλά για τον Ουρανό, δεν είναι, αφού αναζητά περισσότερη αγάπη, αδελφοσύνη, περισσότερη δικαιοσύνη. Για τον Ουρανό θεωρείται αναρχικός, μόνο αυτός που δεν αναγνωρίζει τη Θεία Τάξη, την ύπαρξη του Κυρίου του σύμπαντος, των ανώτερων δυνάμεων και όντων, και την ύπαρξη νόμων που οφείλει να υπακούει. Μπορεί κανείς να είναι εντελώς σύμφωνος με την κοινωνία στην οποία ζει, όμως έναντι της Ύψιστης Νοημοσύνης να είναι ένας αναρχικός, γιατί παραβαίνει τους Θείους Νόμους. Στην πραγματικότητα οι περισσότεροι είμαστε αναρχικοί, χωρίς να το ξέρουμε.
Εξωτερικά είμαστε εντελώς άψογοι τόσο άψογοι ώστε έχουμε πάρει μάλιστα και παράσημα. Δεν παραβιάσαμε ποτέ ανθρώπινο νόμο, εσωτερικά όμως κάνουμε όλες τις παραβάσεις. Σεβόμαστε τους ανθρώπινους νόμους, γιατί φοβόμαστε μη συλληφθούμε και καταδικαστούμε, δεν έχουμε όμως κανένα ενδοιασμό, και κοροϊδεύουμε τους θείους νόμους, μέσα στην άγνοιά μας πάντα, που στην πραγματικότητα, οι θείοι νόμοι είναι πολύ πιο φοβεροί. Αν είναι έξυπνος κανείς μπορεί να ξεφεύγει από τους ανθρώπινους νόμους, ενώ από τους θεϊκούς νόμους κανείς μέχρι σήμερα δεν μπόρεσε να ξεφύγει.
Ας υποθέσουμε τώρα ότι θέλουμε να κάνουμε το καλό σε κάποιον αλλά από άγνοια ή αδεξιότητα τον πληγώνουμε. Η γήινη δικαιοσύνη δεν ξεχωρίζει τα κίνητρά μας, μας καταδικάζει σύμφωνα με τις πράξεις μας. Η δικαιοσύνη όμως που είναι επάνω, που γνωρίζει τις καλές μας προθέσεις, ίσως να μας αφήσει στους ανθρώπινους νόμους για να μας τιμωρήσουν, γιατί αυτό δεν την αφορά. Θα μας ανταμείψει όμως γενναιόδωρα για τις θείες και αφιλοκερδείς μας προθέσεις. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος κάνει δώρα σε μια κοπέλα με την κρυμμένη πρόθεση να επωφεληθεί να κατακλέψει ως και την αγνότητά της, μπορεί όλοι να τον θαυμάζουν να τον επαινούν, όμως ο Ουρανός επάνω θα τον τιμωρήσει, γιατί τα ουράνια δικαστήρια δεν θα τον κρίνουν σύμφωνα με τις πράξεις του, αλλά σύμφωνα με τις σκέψεις και τις προθέσεις του.
Ο τομέας των πράξεων και ο τομέας της ψυχής, δεν εξαρτώνται από την ίδια νομοθεσία. Αν όμως τα κίνητρά μας, όπως και οι πράξεις μας, είναι θεία, άμεμπτα, τότε θα ανταμειφτούμε και από τις δύο πλευρές, και αν και από τις δύο πλευρές παρεμβαίνουμε τους νόμους, και τα δυο δικαστήρια θα μας καταδικάσουν. Αν κανείς δεν κάνει καμία προσπάθεια για να κυριαρχήσει τα συναισθήματά του είναι γιατί, κατ’ αρχήν, δεν πιστεύει ότι υπάρχει μια θεία δικαιοσύνη. Συγχέει την ανθρώπινη δικαιοσύνη με τη θεία, και καθώς πολλοί, παρά τα εγκλήματά τους, γλύτωσαν από τη δικαιοσύνη των ανθρώπων, νομίζουν ότι θα γλυτώσουν επίσης και από τη θεία δικαιοσύνη. Δεν μελέτησαν αρκετά το θέμα για να αντιληφθούν τις διαφορές: η θεία δικαιοσύνη δεν μας αγγίζει ίσως εξωτερικά, θα μας αγγίξει όμως εσωτερικά. Αν μελετήσουμε τους εγκληματίες που δήθεν γλίτωσαν εξωτερικά από την δικαιοσύνη, θα δούμε ότι εσωτερικά είναι ετοιμόρροποι η υγεία τους, η ψυχική τους διάθεση όλα είναι σε κακή διάθεση, όλα είναι σε κακή κατάσταση.
Χρειαζόμαστε όλοι απαραιτήτως τα δάκρυα της μεταστροφής, και της κάθαρσης του νου, συντρίβομαι, και στην συνέχεια ζητώ να φωτιστώ. Μπορεί εξωτερικά να υπάρχει ακόμα κάτι που διατηρείται, μέχρι την ημέρα που κι αυτό θα καταρρεύσει, γιατί η εσωτερική πλευρά είναι εκείνη που υποστηρίζει, που τροφοδοτεί, κι αυτή είναι σαν μια βάση που στηρίζει όλο το οικοδόμημα. Αν η εσωτερική πλευρά καταρρεύσει, η εξωτερική θα καταρρεύσει επίσης. Να η θεία δικαιοσύνη, και είναι ακαριαία την στιγμή μάλιστα που ο άνθρωπος κάνει την παράβαση , εσωτερικά επέρχεται σκοτάδι είναι ένα σπάσιμο που θα εκδηλωθεί ο υποχρεωτικά αργά ή γρήγορα.
Συνειδητοποιούμε τη σπουδαιότητα των αγνών σκέψεων και των καθάριων συναισθημάτων και αντιλαμβανόμαστε ότι η υπευθυνότητά μας είναι απεριόριστη απέναντι στη συλλογικότητα, ώστε να ανορθωθεί η καταπονημένη ανθρωπότητα.
"Συμφιλιώσου με τον αντίδικο σου όσο βρίσκεσαι ακόμα στο δρόμο, γιατί αν σε πάει στο δικαστή, ο δικαστής θα σε παραδώσει στο δεσμοφύλακα κι ο δεσμοφύλακας θα σε κλείσει στη φυλακή, και δεν πρόκειται να βγεις από κει,αν δεν επιστρέψεις και το τελευταίο λεπτό".
Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον ιβ’ 59.
