Γράφει ο Γιάννης Λυβιάκης
Αντίθετα με ισχυρισμούς ότι η θεωρία στερείται επαφής με το πείραμα, η θεωρία των υπερχορδών έχει αποτελέσει πρόσφατα το κύριο εργαλείο για την κατανόηση μιας καινούργιας μορφής ύλης, του πλάσματος από γκλουόνια και κουάρξ (ΠΓΚ), λέει ο καθηγητής Ηλίας ΚυρίτσηςΑπαντήσεις στο πώς γεννήθηκε το Σύμπαν, τι προκάλεσε τη Μεγάλη Εκρηξη (Bing Bang) και ποια είναι τα μυστικά της βαρύτητας προσπαθούν να δώσουν οι επιστήμονες με τη μελέτη της θεωρίας των υπερχορδών.
Μάλιστα, η θεωρία αυτή αποτέλεσε πρόσφατα το κύριο εργαλείο για την κατανόηση μιας νέας μορφής ύλης, του πλάσματος από γκλουόνια και κουάρξ, που γέμιζε το Σύμπαν στα πρώτα δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Εκρηξη και που μελετάται στα πειράματα στο CERN.
Η θεωρία των υπερχορδών είναι ουσιαστικά μια μέθοδος περιγραφής των φυσικών φαινομένων με τη χρησιμοποίηση χορδών. Αποτελεί το αντικείμενο διεθνούς συνεδρίου το οποίο διεξήχθη από τις 16 έως τις 23 Ιουνίου στην Ορθόδοξο Ακαδημία Κρήτης, στο Κολυμπάρι Χανίων. Το συνέδριο διοργάνωσε το Κέντρο Θεωρητικής Φυσικής Κρήτης (http://hep.physics.uoc. gr/) και η ομάδα υψηλών ενεργειών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Γνωστοί φυσικοί από την Ελλάδα και το εξωτερικό παραβρέθηκαν στο συνεδριακό κέντρο της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης και παρουσίασαν τις νέες εξελίξεις και τους νέους δρόμους που ανοίγονται στο μέλλον.
Το συνέδριο υποστήριζαν το Abdus Salam International Center of Theoretical Physics (Τεργέστη, Ιταλία), η Ορθόδοξος Ακαδημία Κρήτης, το Institute of Advanced Study (Πρίνστον, ΗΠΑ), το Κέντρο Θεωρητικής Φυσικής Κρήτης και το Πανεπιστήμιο Ludwig Maximilians του Μονάχου.
Ενοποιητική θεωρία
Οπως επισημαίνει ο καθηγητής Ηλίας Κυρίτσης από το Κέντρο Θεωρητικής Φυσικής Κρήτης, «η θεωρία των υπερχορδών δίνει την πιο εξελιγμένη μορφή θεωρίας κβαντικής βαρύτητας και φιλοδοξεί να προσφέρει ένα πλαίσιο ενοποίησης όλων των αλληλεπιδράσεων. Πιο συγκεκριμένα, ενοποιεί τη βαρύτητα με την κβαντική μηχανική και προσφέρει μια καινούργια οπτική (και λύση) στα προβλήματα των μελανών οπών και της απώλειας πληροφορίας λόγω της ακτινοβολίας Hawking.
»Η θεωρία των υπερχορδών έχει αποδειχθεί "θησαυρός" για τα μοντέρνα μαθηματικά, μια και έχει εμπνεύσει καινούργιες κατευθύνσεις, αναγκαίες για τη μελέτη και κατανόηση της θεωρίας. Αντίθετα με ισχυρισμούς ότι η θεωρία στερείται επαφής με το πείραμα, η θεωρία των υπερχορδών έχει αποτελέσει πρόσφατα το κύριο εργαλείο για την κατανόηση μιας καινούργιας μορφής ύλης, του πλάσματος από γκλουόνια και κουάρξ (ΠΓΚ).
Πειράματα
»Αυτή η μορφή της ύλης, που γέμιζε το Σύμπαν στα πρώτα δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Εκρηξη, δημιουργήθηκε πρόσφατα πρώτη φορά κάτω από ελεγχόμενες συνθήκες στο εργαστήριο. Πειράματα στον επιταχυντή βαρέων ιόντων του Brookhaven, RHIC, έδειξαν για πρώτη φορά το 2004 ενδείξεις για τη δημιουργία του ΠΓΚ.
Ταυτόχρονα έκαναν προφανές ότι οι θεωρητικές μέθοδοι ανάλυσης της Κβαντικής Χρωμοδυναμικής, θεωρίας που γνωρίζουμε ότι περιγράφει τις ισχυρές αλληλεπιδράσεις, ήταν ανίκανες να περιγράψουν τις ισχυρές αλληλεπιδράσεις του ρευστού ΠΓΚ. Είναι αξιοσημείωτο ότι τα πειράματα δείχνουν ότι το ΠΓΚ είναι το πιο "ιδανικό" από όλα τα ρευστά που έχουν παρατηρηθεί στη φύση μέχρι τώρα».
Ο κ. Κυρίτσης σημειώνει ακόμη ότι «μια μορφή της θεωρίας των υπερχορδών έδειξε ότι θα μπορούσε να περιγράψει τέτοιες ισχυρές αλληλεπιδράσεις. Αυτή η ερευνητική κατεύθυνση βρίσκεται πρόσφατα σε πλήρη άνθηση και οι ελληνικές ομάδες έχουν συνεισφέρει σημαντικά σε αυτήν. Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον ότι, όταν το 1969 πρωτοπροτάθηκε από τον Veneziano η πρώτη απλή μορφή της θεωρίας των χορδών, ο σκοπός της ήταν να περιγράψει τη φυσική των ισχυρών αλληλεπιδράσεων. Σαράντα χρόνια μετά, η θεωρία των χορδών γυρίζει πίσω, διαφορετική και πιο ώριμη, για να λύσει το αρχικό πρόβλημα: τη φυσική της ισχυρής αλληλεπίδρασης.
»Τα πρόσφατα πειράματα βαρέων ιόντων στο CERN έχουν επιβεβαιώσει τη φυσική που βρέθηκε στο RHIC και δίνουν πλέον την ευκαιρία να μελετηθούν στο εργαστήριο μικροσκοπικές μελανές οπές, μια άλλης βαρύτητας, αυτής των ισχυρών αλληλεπιδράσεων».
Πηγή: enet.gr
