Η θεωμένη ψυχή του (Χριστού) κατεβαίνει στον άδη, ώστε, όπως ο ήλιος της δικαιοσύνης ανέτειλε για τους ζωντανούς, έτσι να λάμψει και το φως στους πεθαμένους που βρίσκονται στο σκοτάδι και τη σκιά του θανάτου. Όπως έφερε στους ζωντανούς το χαρμόσυνο μήνυμα της ειρήνης, τη λύτρωση από την αιχμαλωσία (του διαβόλου) και το φως στους τυφλούς, και έγινε σε όσους τον πιστεύουν η αιτία της αιώνιας σωτηρίας, ενώ στους άπιστους αιτία καταδίκης, έτσι να συμβεί και στους ένοικους του Άδη· «ώστε και τα επουράνια και τα επίγεια και τα υπόγεια να πέσουν στα γόνατα να τον προσκυνήσουν». Επομένως, αφού ελευθέρωσε από τα δεσμά τους προαιώνια νεκρούς, αμέσως αναστήθηκε από τους νεκρούς και άνοιξε για μας το δρόμο της αναστάσεως.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 73. Περὶ τῆς ἐν τῷ ᾅδῃ καθόδου.
Κάτεισιν εἰς ᾅδην ψυχὴ τεθεωμένη, ἵνα, ὥσπερ τοῖς ἐν γῇ ὁ τῆς δικαιοσύνης ἀνέτειλεν ἥλιος, οὕτω καὶ τοῖς ὑπὸ γῆν ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου καθημένοις ἐπιλάμψῃ τὸ φῶς· ἵνα, ὥσπερ τοῖς ἐν γῇ εὐηγγελίσατο εἰρήνην, αἰχμαλώτοις ἄφεσιν καὶ τυφλοῖς ἀνάβλεψιν, καὶ τοῖς πιστεύσασι γέγονεν αἴτιος σωτηρίας αἰωνίου, τοῖς δὲ ἀπειθήσασιν ἔλεγχος ἀπιστίας, οὕτω καὶ τοῖς ἐν ᾅδου· «ἵνα αὐτῷ κάμψῃ πᾶν γόνυ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων», καὶ οὕτω τοὺς ἀπ᾿ αἰῶνος λύσας πεπεδημένους αὖθις ἐκ νεκρῶν ἀνεφοίτησεν ὁδοποιήσας ἡμῖν τὴν ἀνάστασιν.
