Έχω πάθει την πλάκα μου με τον Βασιλικό. Μα τι ερμηνεία ουράνια εκφράζει!!!
Τέλεια φωνητικά!!! Άψογα γυρίσματα!!! Αρμονία υπερτέλεια!!! Χρώμα το αρμοδιότερο!!!
Δεν ξέρω τι να πω. Μέχρι πριν τον ακούσω τον Βασιλικό, την μοναδική φωνή που δέχονταν τα ώτα μου ήταν του Στέλιου Καζαντζίδη. Καλά για αυτόν δεν μπορούμε να πούμε ούτως ή άλλως πολλά, μπορείς να πεις κάτι για το θαύμα;;; Όχι. Δεν ερμηνεύεται, δεν αναλύεται, δεν μπορεί να γίνει αντικείμενο ερεύνης. Είναι θαύμα. Έξω από τους νόμους και τους κανόνες της φύσης και άρα έξω κι από την λογική διανοητική κατάληψη.
Τώρα έχω πλέον όχι ένα μα δύο θαύματα να μου προσφέρουν ωτική ηδονή.
Βασιλικός, Καζαντζίδης. Τα δύο φωνητικά τέρατα της Ελλάδος.
