Δημήτρης Τσουκάλης
Ψυχολογος,
Msc εφηρμοσμενη παιδοψυχολογια,
Msc Υπαρξιακη ψυχοθεραπεια
Η σχιζοφρένεια είναι μία διαταραχή από την οποία πάνω από 1% στην Ελλάδα υποφέρουν και η οποία υποστηρίζεται πως έχει βιοψυχο-κοινωνικό υπόβαθρο αλλά οι αιτίες της ακόμα δεν έχουν διευκρινιστεί. Από ψυχολογικής καθαρά άποψης, οι άνθρωποι με σχιζοφρένεια δεν έχουν καμία σχέση με το πως τους παρουσιάζει η τηλεόραση, δεν είναι πολλαπλές προσωπικότητες, δεν είναι περισσότερο επιθετικοί από τον καθημερινό απλό μέσο άνθρωπο, αλλά στην πραγματικότητα υποφέρουν πολύ και είναι πολύ ευαίσθητοι.Λόγω του οτι είναι πολύ ευαίσθητοι, νιώθουν άσχημα για το παραμικρό, φοβούνται πως θα βλαφθούν από τις σχέσεις με τους άλλους, απομακρύνονται από την πραγματικότητα και κλείνονται στον εαυτό τους γιατί δεν μπορούν να αντέξουν το χάος της σύγχυσης που νιώθουν για τον εαυτό τους και τους άλλους.
Ο άνθρωπος με σχιζοφρένεια δεν μπορεί να δεχθεί τα διπλά μηνύματα π.χ. κάποιος που του λέει μην καπνίζεις ενώ ο ίδιος έχει γεμίσει τα τασάκια και αρνείται η λογική του να υποταγεί σε αντιφατικές έννοιες που υπάρχουν στην οικογενειακή ζωή.
Γιαυτό οι άνθρωποι αυτοί βιώνουν τρόμο, δεν μπορούν να συντονιστούν στο τι νιώθουν, τι θέλουν και τι κάνουν, με συνέπει άλλα να σκέπτονται, άλλα να αισθάνονται, άλλα να επιθυμούν και άλλα να πράττουν. Οι άνθρωποι με ψυχώσεις συχνά δεν αντιλαμβάνονται ότι νοσούν, πιστέυουν πως οι ιδέες και φαντασιώσεις τους είναι πραγματικές και συχνά δυσκολέυονται να ξεχωρίσουν την φαντασία από την πραγματικότητα.
Αυτό που περισσότερο χρειάζονται είναι να έχουν άνθρωπους με ενδιαφέρον που να μπορούν να τους προσφέρουν μια αληθινή συμπονετική ανθρώπινη σχέση ώς καταφύγιο σε έναν κόσμο σύγχυσης και απειλής.
Τα μέλη της οικογένειας, είναι καλό να βοηθάνε υποστηρικτικά, να μην είναι αυστηροί και να μην προσπαθούν να πείσουν τον άνθρωπο αλλά να εξηγούν ότι δεν βλέπουν τα πράγματα όπως τα βλέπει εκείνος, ότι δεν συμφωνούν με τα συμπεράσματά του αλλά αναγνωρίζουν ότι σε αυτόν έτσι φαίνονται και βιώνονται τα πράγματα.