Απόστολος Κυριακής: Εβρ. ια’ 33 – ιβ’ 2
Ἀδελφοί, οἱ ἅγιοι πάντες διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, 34 ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· 35 ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τούς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· 36 ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· 37 ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, 38 ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. 39 Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, 40 τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι. Τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι’ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, 2 ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν.
Πόσο αξίζουν οι άγιοι
Η σημερινή Κυριακή είναι αφιερωμένη σ’ όλους τους Αγίους της Πίστεώς μας, γνωστούς και αγνώστους, που αγάπησαν πολύ τον Θεό και έζησαν σύμφωνα με το θέλημά του. Αμέτρητοι μάλιστα απ’ αυτούς έδωσαν ακόμη και τη ζωή τους για την πίστη τους. Στο αποστολικό ανάγνωσμα ο θείος Παύλος κάνει μια αναφορά στους Αγίους της Παλαιάς Διαθήκης και εξυμνεί την πίστη τους. Όλοι αυτοί, λέει, έδειξαν μεγάλη γενναιότητα και πέτυχαν την πραγματοποίηση των υποσχέσεων που τους έδωσε ο Θεός. Έφραξαν τα στόματα των λιονταριών, έσβησαν την καταστρεπτική δύναμη της φωτιάς, διέφυγαν τον κίνδυνο της σφαγής, πήραν δύναμη και θεραπεύτηκαν από αρρώστιες· αναδείχθηκαν ανίκητοι στον πόλεμο, έτρεψαν σε φυγή τις εχθρικές παρατάξεις και τα πολυπληθή στρατεύματά τους.
Με την πίστη στη δύναμη των απεσταλμένων του Θεού Προφητών ορισμένες γυναίκες είδαν να ανασταίνονται οι νεκροί συγγενείς τους. Άλλοι επίσης βασανίστηκαν σκληρά μέχρι θανάτου, επειδή δεν δέχθηκαν να αρνηθούν την πίστη τους· κι άλλοι δοκίμασαν σκληρούς πειρασμούς, εμπαιγμούς, μαστιγώσεις, φυλακίσεις. Λιθοβολήθηκαν, πριονίσθηκαν, σφαγιάσθηκαν. Κι άλλοι περιφέρονταν σαν μετανάστες εδώ κι εκεί. Περιπλανιούνταν στις ερημιές, στα βουνά και σε σπηλιές της γης. Έζησαν μέσα σε στερήσεις, υπέφεραν θλίψεις και κακοπάθειες,. Όλοι αυτοί έχουν ανεκτίμητη αξία. Ολόκληρος ο κόσμος δεν αξίζει όσο οι άγιοι αυτοί άνδρες, κι ούτε μπορεί να συγκριθεί μ’ αυτούς. Και όλοι αυτοί, ενώ έδειξαν τέτοια πίστη μέχρι αυτοθυσίας, δεν πήραν ακόμη την αμοιβή τους από τον Θεό, αλλά περιμένουν κι εμάς για να απολαύσουν μαζί μας τη δόξα του ουρανού. Και να σκεφθεί κανείς ότι ο απόστολος Παύλος έχει υπ’ όψιν του μόνο τους Αγίους της Παλαιάς Διαθήκης. Τι θα έλεγε άραγε για τους Αγίους της Καινής Διαθήκης; Τι θα έλεγε για την αρετή τους, την αξιοθαύμαστη μαρτυρία και το μαρτύριό τους;
Πόσο λοιπόν αξίζουν οι Άγιοι; Ολόκληρη η κτίση μαζί με όλους τους ανθρώπους της εάν αντιπαρατεθεί μπροστά τους, δεν θα βρεθεί κάτι που να αξίζει όσο οι Άγιοι. Διότι αυτοί σήκωσαν επάνω τους την ευθύνη για την πορεία όλου του κόσμου. Απέδειξαν με τη ζωή τους την ύπαρξη του Θεού, δόξασαν τον Θεό με τη ζωή τους και την ομολογία τους. Αυτοί έδειξαν στους γύρω τους πόσο ψηλά μπορεί να φθάσει ο άνθρωπος, σε ποια ύψη αρετής και αυταπαρνήσεως και προσφοράς μπορεί να ανέλθει.
Οι Άγιοι δεν πέθανα ποτέ. Ζουν ανάμεσά μας. τους αισθανόμαστε ολοζώντανους να πρεσβεύουν για μας. Να δέονται για τον κόσμο μας. Να μας μεταγγίζουν τη Χάρη του Θεού. Γι’ αυτούς ο Θεός δεν καταστρέφει τον κόσμο. Γι’ αυτούς δεν εγκαταλείπει και όλους εμάς που παραβαίνουμε τόσο εύκολα το θέλημά του. Ας εκτιμήσουμε τη ζωή τους κι ας μιμηθούμε το άγιοι παράδειγμά τους.
Με υπομονή
Στη συνέχεια ο απόστολος Παύλος μας καλεί να εμπνευστούμε από τους Αγίους μας. Έχοντας, λέει, κι εμείς τριγύρω μας ένα τόσο μεγάλο σύννεφο μαρτύρων της πίστεως, ας πετάξουμε από πάνω μας κάθε φορτίο βιοτικών φροντίδων, και πολύ περισσότερο την αμαρτία, στην οποία εύκολα κανείς παρασύρεται. Κι ας τρέχουμε με υπομονή στον αγώνα που προβάλλει εμπρός μας. και πουθενά αλλού ας μη στρέφουμε τα βλέμματά μας παρά μόνο στον Κύριό μας, που είναι ο αρχηγός της πίστεώς μας και μας τελειοποιεί σ’ αυτήν. Αυτός για τη χαρά που είχε μπροστά του και θα δοκίμαζε, όταν με το πάθημά του θα έσωζε πολλούς, υπέμεινε σταυρικό θάνατο και περιφρόνησε τη ντροπή και την ατίμωση του θανάτου αυτού. Και γι’ αυτό και έχει καθίσει τώρα ένδοξος στα δεξιά του θρόνου του Θεού.
Αγώνας δρόμου λοιπόν είναι η ζωή μας. Σ’ αυτόν τον αγώνα, μας λέει ο απόστολος Παύλος, πρέπει να τρέχουμε με υπομονή. Διότι ο αγώνας της ζωής μας έχει φορτία δυσβάστακτα, βάσανα και προβλήματα. Καθημερινά αντιμετωπίζουν αρρώστιες, οικονομικές δυσκολίες, πειρασμούς· κάποτε και αδικίες και συκοφαντίες που τραυματίζουν βαθιά την ψυχή μας. Σ’ όλες αυτές τις δύσκολες ώρες λοιπόν ας στρέφουμε το νου μας στον αρχηγό της πίστεώς μας, τον Κύριο Ιησού, που τόσα υπέφερε για μας. Πόσο πόνεσε για μας ο Άγιος των αγίων! Έτρεξε ποτάμι το πανάχραντο αίμα του από τις πληγές που του άνοιξαν οι σταυρωτές του. Με πόση όμως υπομονή υπέμεινε τα τόσο σκληρά Πάθη του! Κανείς δεν βασανίσθηκε τόσο πολύ όσο ο Χριστός μας. αλλά και όλοι οι Άγιοι της πίστεώς μας ακολούθησαν το παράδειγμα της υπομονής του Κυρίου μας. σήκωσαν βαρύτατο φορτίο πόνου και δοκιμασιών.
Μήπως λοιπόν εμείς είμαστε καλύτεροι απ’ αυτούς για να μην έχουμε δοκιμασίες; Εκείνοι άγιοι, εμείς αμαρτωλοί. Εκείνοι υπέφεραν τα πάντα, κι εμείς ελάχιστα. Ας βλέπουμε λοιπόν το δικό τους παράδειγμα, και προπαντός το παράδειγμα του Κυρίου μας, κι ας μάθουμε κι εμείς να αγωνιζόμαστε με υπομονή στο δικό μας αγώνα. Να σηκώνουμε αγόγγυστα τις δοκιμασίες μας με προθυμία και πίστη, με υπομονή και ελπίδα. Για να καθίσουμε κάποτε κι εμείς μαζί με τον Κύριο στον ένδοξο θεϊκό του θρόνο πλημμυρισμένοι στο φως και στη δόξα του.
Πηγή: xfd.gr
Λόγος Κυρίου: Κυριακή των Αγίων Πάντων
Του π. Στυλιανού Θεοδωρογλάκη
Η αγία μας Εκκλησία, την πρώτη Κυριακή μετά την Κυριακή της Πεντηκοστής τιμά κι εορτάζει συνολικά τους αγίους της.Τους μαθητές και αποστόλους του Χριστού, τους πατέρες και διδασκάλους, τους οσίους και τους δικαίους, τους μάρτυρες και τους ομολογητές όλων των αιώνων και όλων των εποχών, οι οποίοι με την άγια ζωή τους, κράτησαν και κρατούν ζωντανή την παρουσία του Χριστού στη ζωή και τη λειτουργία του ανθρώπου και του κόσμου.
Με τούτο τον εορτασμό των αγίων πάντων, διευρύνεται η κοινωνία μας, η ανθρώπινη κοινωνία, καθόσον με τον όποιο βαθμό μετέχουμε στην εορτή βρισκόμαστε αντικρυστά, πρόσωπο με πρόσωπο και χαιρόμαστε μέσα από την αμαρτωλότητά μας, τα άγια πρόσωπα των αγίων και μετέχουμε σ’ αυτή την κοινωνία των αγίων με το δικαίωμα και τη δυνατότητα του εξαγιασμού του δικού μας προσώπου, της δικής μας κοινωνίας.
Οι άγιοι που εορτάζουμε την Κυριακή των Αγίων Πάντων, είναι όλοι εκείνοι, οι άνδρες και οι γυναίκες, που αφιερώθηκαν ολοκληρωτικά στο Θεό με μοναδικό κίνητρα την αγάπη και κατόρθωσαν να γίνουν μεθεκτοί Θεού, θεοί κατά χάρη, άγιοι.
Να προσέξουμε ακόμα ότι οι άγιοι δεν αποτελούν την εξαίρεση και δεν είναι οι απομονωμένοι, αλλά αυτοί που με τους πνευματικούς των αγώνες και τα πνευματικά τους καλέσματα πέτυχαν τα πάντα κάτω από τη σκεπή της θείας χάρης και αξιώθηκαν το στέφανο της ίδιας της Θείας Χάρης και του αγιασμού, γιατί «ού στεφανούται τις, εάν μη νομίμως αθλήσει»
Να προστέσουμε ακόμα ότι οι άγιοι μοιάζουν του Χριστού, κύρια ως προς την αγάπη, γιατί οι άγιοι αγαπούν, όχι ότι αρέσει σ’ αυτούς τους ίδιους, αλλά ότι αρέσει στο Χριστό.
Εξάλλου αν και η αγιότητα είναι ότι πολυτιμότερο και αναγκαίο για τη λύση όλων των προβλημάτων που ταλανίζουν τα έθνη και τους λαούς, ο κόσμος δυσκολεύεται να κατανοήσει και να αποδεχτεί το λυτρωτικό και σωστικό της ρόλο.
Θα δεχτούμε για παράδειγμα ότι η αγιότητα είναι η πίστη και η υπομονή των αγίων, είναι ακριβώς αυτό που τους κάνει να αρνούνται τις κοσμικές δόξες, τις γήινες απολαύσεις και τους κάνει πρόθυμους στους αγώνες, ανεκτικούς στις δυσκολίες, ελπιδοφόρους και προσδοκούντες τις θεϊκές απολαύσεις.
«Των αγίων ο χορός εύρε πηγήν της ζωής»
Οι άγιοι γνωρίζουν ότι η ζωή είναι δώρο του Θεού και φθάνει στον αληθινό της σκοπό μόνον όσο βρίσκεται σε στενό δεσμό μαζί του.
Οι άγιοι με την ένωσή τους με το Χριστό τροφοδοτούν τη ζωή με τη ζωή του Θεού, δηλαδή βρίσκουν τον αληθινό σκοπό της ζωής η οποία εναρμονίζεται και ειρηνεύει όχι μόνο με τους ανθρώπους, αλλά και με τα άλογα ζώα και όλη τη φυσική δημιουργία, την οποία όχι μόνο δε μολύνει, δεν καταστρέφει, αλλά τη φροντίζει και την αυξάνει, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού που είναι «το αυξάνειν και το φυλάττειν» αυτήν.
Σε μια εποχή που η εμπιστοσύνη στον άνθρωπο περνά βαθύτατη κρίση και η αναξιοπιστία πληγώνει το ανθρώπινο πρόσωπο, η πίστη των αγίων και η φερεγγυότητα της αξιοπιστίας των αποτελούν τη μόνη θετική απάντηση στο ερώτημα της τιμής του ανθρώπινου προσώπου.
Σήμερα που η βιασύνη και η ανυπομονησία συνθλίβουν τον άνθρωπο, η υπομονή των αγίων αποτελεί την πιο αυθεντική απάντηση στο μεγάλο ερώτημα της υπάρξεως και της ζωής.
Όταν οι σχέσεις των ανθρώπων κλονίζονται με τραγικές συνέπειες για το παρόν και το μέλλον, οι άγιοι αποτελούν το ορόσημο της αιώνιας ενότητας και κοινωνίας.
Η εορτή των αγίων Πάντων, 8η Κυριακή από την Κυριακή του Πάσχα, είναι ημέρα συλλογής και προσανατολισμού, αναθεώρησης και ανακαίνισης, κυριολεκτικά νέας γέννησης από τη μήτρα του αγιασμού και της θέωσης.
Οι άγιοι μπορούν να στηρίξουν τη ζωή των θλιμμένων, των καταπιεσμένων, των αδυνάτων, των περιθωριακών, των νέων και των ηλικιωμένων. Είναι με το μέρος όλων μας.
«Άγιοι μάρτυρες, οι καλώς αθλήσαντες και στεφανωθέντες, πρεσβεύσατε προς Κύριος ελεηθείναι τας ψυχάς ημών»…
Έχουμε άμεση ανάγκη αυτής της αγιολογικής στήριξης σήμερα, που προβάλλεται κατ’ εξοχήν το πρόσωπο του τεχνοκράτη ανθρώπου και που από το σύνολο των αγιών, επιδιώκονται μόνον οι οικονομικού χαρακτήρα αξίες.
Τα αισθήματα παραμερίζονται, τα ήθη αμβλύνονται, η γνωριμία, η φιλία, ο έρωτας απαξιώνονται.
Οι άγιοι βρίσκονται πάντοτε στην πρωτοπορία για μια αξιόλογη κοινωνία ανθρώπων, που τα πρόσωπα κοινωνούν και επικοινωνούν με αλληλοσεβασμό και αλληλοκατανόηση. Είναι οι άγιοι το αλάτι που αρτίζει και νοστιμίζει τη ζωή στις σχέσεις και τις συναναστροφές μας.
Ο συνάνθρωπος στην κοινωνία των αγίων δεν αποτελεί οικονομική μονάδα εκμεταλλευόμενου ή εκμεταλλευτή, όπως συμβαίνει στην οικονομική άρθρωση της κοινωνίας.
Είναι πρόσωπο άξιο πάσης τιμής, το οποίο όχι μόνο σεβόμαστε, δε διασύρουμε και δεν προσβάλλουμε.
Είναι η αγάπη μας, όπως και εμείς είμαστε η αγάπη των αγίων.
Σήμερα που το νόημα της ζωής και της υπάρξεως διακυβεύεται όχι μόνο από την άμβλυνση των ηθών και την απομάκρυνσή μας από τις αιώνιες αξίες της ζωής αλλά και από την υπαρκτή πια οικονομική κρίση που μαστίζει όλους τους ανθρώπους, της πατρίδας μας και του λεγόμενου πολιτισμένου κόσμου, με τις τραγικές συνέπειές της, της ανασφάλειας, της αβεβαιότητας, της καθημερινής απογοήτευσης.
Είναι πρωταρχική ευθύνη μας, να βρίσκουμε και να δίνουμε νόημα στη ζωή, προπάντων στη ζωή των παιδιών μας, γιατί αν δεν τα βοηθήσουμε υπάρχει κίνδυνος να ψάξουν μόνα τους και να το βρουν αλλού, στα ναρκωτικά, στην απόγνωση, την απελπισία και το θάνατο.
Είναι απαίτηση των καιρών, αναγκαία και επιβεβλημένη, να σύρουμε το χορό των αγίων και να βρούμε μαζί τους την πηγή της ζωής.
Επιτέλους, να το κάνουμε για τα παιδιά μας, για μας τους ίδιους, την κοινωνία που ζούμε, την πατρίδα μας και όλο τον κόσμο.
Πηγή: agonaskritis.gr
