Ο προκαθήμενος της Ορθοδοξίας μιλά για τον ρόλο της θρησκείας και της πίστης στην προσπάθεια οικοδόμησης ενός καλύτερου κόσμου, για τον διαχριστιανικό διάλογο, αλλά και για το βαθύτερο νόημα της ανάστασης, στην ιστοσελίδα “Independent Balkan News Agency”.
Ακολουθεί μεταφρασμένο το κείμενο της συνέντευξης:
Παναγιώτατε,
Η παγκόσμια κοινότητα διέρχεται μια πρωτοφανή πολυεπίπεδη κρίση. Πού οφείλεται, κατά τη γνώμη σας, και πώς μπορεί να ξεπεραστεί; Πώς θα μπορούσε η θρησκεία να μας βοηθήσει να βγούμε από αυτή την κρίση;
Ο κόσμος της πίστης μπορεί να αποδειχθεί ένας ισχυρός σύμμαχος στην προσπάθεια να αντιμετωπίσουμε τα ζητήματα της κοινωνικής δικαιοσύνης. Παρέχει μια μοναδική προοπτική - πέρα από την απλή κοινωνική, πολιτική ή οικονομική - στην εξάλειψη της φτώχειας, παρέχει ισορροπία σε έναν κόσμο παγκοσμιοποίησης, για την καταπολέμηση του φανατισμού και του ρατσισμού, καθώς και για την ανάπτυξη της θρησκευτικής ανοχής σε έναν κόσμο συγκρούσεων. Είναι ακριβώς ο ρόλος της θρησκείας να ανταποκριθεί στις ανάγκες των φτωχών του κόσμου, καθώς και σε ευάλωτους και περιθωριοποιημένους ανθρώπους. Στην πραγματικότητα, είναι σπάνια περίπτωση κατά την οποία ένα θρησκευτικό ίδρυμα δεν αποτελεί καθοριστικό δείκτη του χώρου και του χαρακτήρα της κοινότητας. Είναι πεποίθησή μας ότι η θρησκεία είναι αναμφισβήτητα η πιο διαδεδομένη και ισχυρή δύναμη στη γη.
Για το λόγο αυτό δεν αποτελεί έκπληξη για εμάς ότι η θρησκεία και οι θρησκευτικές κοινότητες αποδεικνύονται να είναι το αντικείμενο του ανανεωμένου ενδιαφέροντος και της προσοχής στις διεθνείς σχέσεις και την παγκόσμια πολιτική, που επηρεάζουν άμεσα τις κοινωνικές αξίες και έχουν έμμεσο αντίκτυπο στις κρατικές πολιτικές. Διότι, δεν είναι μόνο η θρησκεία που διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στην προσωπική ζωή των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, αλλά οι θρησκείες διαδραματίζουν έναν κρίσιμο ρόλο, ως δυνάμεις κοινωνικής και θεσμικής κινητοποίησης σε διάφορα επίπεδα. Είτε έχουμε να κάνουμε με το περιβάλλον ή την ειρήνη, τη φτώχεια και την πείνα, την εκπαίδευση και την υγειονομική περίθαλψη, υπάρχει σήμερα ένα υψηλό αίσθημα κοινού ενδιαφέροντος και κοινής ευθύνης, το οποίο είναι αισθητό με ιδιαίτερη ένταση από τους ανθρώπους της πίστης, καθώς και από εκείνους των οποίων η προοπτική θέασης των πραγμάτων είναι ρητά κοσμική.
Τα Βαλκάνια, μια περιοχή που κατά το παρελθόν έχουν καταστεί το θέατρο των πολιτικών και θρησκευτικών συγκρούσεων, θα μπορούσε να γίνει το λαμπρό παράδειγμα της άμβλυνσης των διαφορών;
Η λειτουργία του Οικουμενικού Πατριαρχείου ως κατ 'εξοχήν κέντρο της ζωής ολόκληρου του ορθόδοξου κόσμου προέρχεται από τη μακραίωνη διακονία του ως μάρτυρας, προστασίας και προβολής της Ορθοδόξου πίστεως. Γι 'αυτό ακριβώς το Οικουμενικό Πατριαρχείο διαθέτει ένα υπερ-εθνικό και πέρα από τοπικισμούς, πράγματι οικουμενικό χαρακτήρα. Από αυτή την ευγενή συνείδηση και την ευθύνη για τους ανθρώπους του Χριστού, ανεξάρτητα από τη φυλή και τη γλώσσα, γεννήθηκαν οι νέες περιφερειακές Εκκλησίες της Ανατολής, από την Κασπία Θάλασσα προς τις χώρες της Βαλτικής, και από τα Βαλκάνια προς την Κεντρική Ευρώπη. Το εύρος της δικαιοδοσίας σήμερα εκτείνεται προς την Άπω Ανατολή, την Αμερική και την Αυστραλία.
Γι 'αυτό είμαστε βαθιά ανήσυχοι για γεγονότα που σημαδεύουν τις ζωές των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Είχαμε πάντα μια ξεχωριστή θέση στις προσευχές μας για τους λαούς των Βαλκανίων και επιφυλάξαμε μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας για τα δεινά των αθώων ανθρώπων και τους αδικαιολόγητους θανάτους παιδιών στους πρόσφατους πολέμους των Βαλκανίων.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο κατέχει μια μοναδική προοπτική για τη θρησκευτική ανοχή και τον διαχριστιανικό διάλογο, εργαζόμενο για τη προώθηση του διαλόγου μεταξύ των χριστιανικών εκκλησιών, καθώς και για την ευαισθητοποίηση των ανθρώπων για το περιβάλλον και την προστασία των φυσικών πόρων της γης, οι οποίες επηρεάζονται άμεσα και καταστρέφονται από τον πόλεμο. Αυτός είναι ο λόγος που έχουμε εργαστεί για την προώθηση της συμφιλίωσης μεταξύ των Ρωμαιοκαθολικών, των Μουσουλμάνων και Ορθόδοξων κοινοτήτων στα Βαλκάνια, ενώ προωθεί την οικοδόμηση μέτρων υποστήριξης της ειρήνης για την εκτόνωση των συγκρούσεων τόσο σε γειτονικές χώρες μας, καθώς και στις ευρύτερες περιοχές των παραδοσιακά ορθόδοξων χωρών που εξήλθαν από δεκαετίες ευρείας κλίμακας θρησκευτικών διώξεων πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα.
Πριν από δύο μήνες η Ορθόδοξη Εκκλησία γιόρτασε την Ανάσταση του Κυρίου. Ποιο μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους λαούς των Βαλκανίων;
Κατά την περίοδο του Πάσχα, για σαράντα μέρες ψάλλουμε τον ύμνο της Ανάστασης: «Χριστός ανέστη εκ νεκρών ... και τοις εν τοις μνήμασι ζωή χαρισάμενος». Αυτή η φράση αναφέρεται στην ανανεωτικη προοπτική του Πάσχα: βλέπουμε ένα ανοικτό μνήμα, όχι ένα άδειο τάφο. Το θαύμα της Ανάστασης είναι μια ανοιχτή πρόσκληση σε ένα νέο τρόπο ζωής που κυριαρχεί στο μέσα μας και γύρω από μας. Η ορθόδοξη εικόνα της Αναστάσεως απεικονίζει το Χριστό να τραβά τον Αδάμ και την Εύα, τα προτότυπα της αμαρτίας, από τον τάφο και σε μια νέα ζωή. Είναι μια εικόνα της απελευθέρωσης, απεικονίζοντας συχνά σπασμένες αλυσίδες και λουκέτα. Το Φως του Χριστού εισέρχεται και φωτίζει τις πλέον τα βάθη της ανθρώπινης εμπειρίας. Η Ανάσταση είναι μια νέα πραγματικότητα, μια νέα προοπτική, μια νέα ζωή, όπου η δυσαρέσκεια, η σκληρότητα και η εχθρότητα ξεπερνιούνται.
Έτσι, η Ανάσταση είναι μια πρόσκληση για δράση και συμπόνια. Μας προκαλεί να αναλογιστούν πού βιώνουμε βαθύτερα την εχθρότητα και τη διχόνοια. Και εικόνες αυτής της πραγματικότητας αφθονούν γύρω μας και πολύ κοντά μας. Παρ 'όλα αυτά, το μήνυμα του Ευαγγελίου της Αναστάσεως είναι τόσο απλό όσο ριζοσπαστικό: Καλούμαστε να αγαπήσουμε, όπου το μίσος επιμένει, να κηρύξουμε τη συντροφικότητα και να επιμείνουμε στο διάλογο, όπου διαίρεση επικρατεί. Αν και είναι πιο εύκολο να διακηρύξουμε ένα Ευαγγέλιο ισχύος και δύναμης, πρέπει να επιμείνουμε στην ενθάρρυνση της συζήτησης μεταξύ αταίριαστων συνεργατών που προέρχονται από ριζικά διαφορετικό υπόβαθρο (είτε είναι Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι, Εβραίοι ή άλλες θρησκευτικές κοινότητες), στη διατήρηση των φυσικών πόρων (είτε για καταναλωτικούς σκοπούς, ανάπτυξη ή απλή επιβίωση), και τη μετατροπή των συνηθειών μας, (παρά την απροθυμία και την αντοχή μας).
Έτσι, όταν όλο το φως αποτυγχάνει και η ίδια η ζωή φαίνεται να ξεθωριάζει, η πίστη στην Ανάσταση συνεπάγεται τελικά αγάπη του ενός για τον άλλο, φροντίδα του ενός για τον άλλο, διάλογο και συμφιλίωση με τον άλλο. Η Ανάσταση του Χριστού δεν είναι απλώς η εκδήλωση της δύναμης του Θεού. Είναι κατά κύριο λόγο η αποκάλυψη της αριστοκρατίας του καθενός από εμάς. Αν ποτέ αναρωτηθεί κανείς πως η νίκης της ζωής πάνω στο θάνατο μπορεί να είναι ορατή σήμερα, πρέπει να θυμόμαστε ότι βρίσκεται σε κάθε ένα από εμάς, εντός των κοινοτήτων μας. Αυτό είναι το μήνυμα που θα θέλαμε να διακηρύξουμε στους αναγνώστες σας.
Πηγή: briefingnews.gr
