Επειδή είπαµε παραπάνω, ότι η άσκησις µιας µόνης αρετής, η οποία γίνεται για λίγο καιρό, είναι πιό καρποφόρα και ωφέλιµη, παρά αυτή που γίνεται µε εξάσκησι των πολλών µαζί αρετών, και οτι σύµφωνα µε εκείνη θα κυβερνούνται οι αφορµές, πού µας τυχαίνουν, αν και είναι διαφορετικές µεταξύ τους, γι’ αυτό, τώρα πρόσεχε να µάθης τον τρόπο, που µπορεί να γίνη αυτό πολύ εύκολα.
Πολλές φορές συµβαίνει σε µία και την ίδια ηµέρα ή και ωρα, να µας ελέγξη χωρίς αιτία κάποιος γιά µία µας πράξι, που είναι καλή, ή να µη µας κάνη µία χάρι, που ζητήσαµε από κάποιον, ή να µας τύχη κανένα άλλο, που να δίνη κακή υποψία για µας χωρίς αιτία, ή να ακολουθήση κανένας πόνος του σώµατός µας· ή να µας προστάξη ανώτερος µας κανένα πράγµα, που δεν µας αρέσει ή να µας συµβούν άλλα σκληρά και δυσκολοϋπόφερτα, από τα οποία είναι γεµάτη η ταλαίπωρη ζωή του ανθρώπου. Στην µεγάλη ποικιλία, λέω, αυτών ή άλλων παρόµοιων γεγονότων, µπορούµε να προβάλλουµε διάφορες πράξεις αρετής· αλλά για να διαφυλάξουµε το κανόνα που έχει ορισθή, πρέπει να γυµνασθούµε µε πράξεις, οι οποίες να είναι όλες οµοειδείς και όµοιες µε την αρετή, που έχουµε τότε στά χέρια µας.
Για παράδειγµα· ανίσως στο χρόνο που θα έλθουν οι αφορµές που ειπώθηκαν, γυµναζώµαστε στην υποµονή, θά κάνουµε ενέργειες, στο να υποφέρουµε όλες αυτές τίς αφορµές θεληµατικά και µε αγαλλίασι ψυχής· αν η άσκησί µας είναι στην ταπείνωσι, θά κάνη τον εαυτό µας να γνωρίση, πως είναι άξιος κάθε κακού σε όλα αυτά τα αντίθετα που µας ήρθαν· αν είναι ο αγώνας µας στην υποταγή, θά υποταχθή πρόθυµα στο πολύ πιο ισχυρό χέρι του Θεού· και για θεραπεία δική του (επειδή και έτσι θέλει), θα υποταχθούµε και στα κτίσµατα τα λογικά, και ακόµη και στα άλογα και στα άψυχα, από τα οποία προέρχονται σε µάς αυτά τα βάσανα και οι θλίψεις.
Αν πάλι γυµναζώµαστε στην πτωχεία, πρέπει να υποµένουµε και να είµαστε ευχαριστηµένοι από κάθε παρηγοριά, ή µεγάλη ή µικρή, αυτού του κόσµου. Αν είναι η άσκησί µας στην αγάπη, θα προβάλλουµε πράξεις αγάπης και προς τον πλησίον, µιάς και αυτός µας έγινε όργανο του καλού, που µπορούµε να αποκτήσουµε και προς το Θεό, εφόσον αυτός είναι η πρώτη και αγαπητή αιτία, από την οποία προέρχονται ή επιτρέπονται αυτές οι θλίψεις, για την δική µας εξάσκησι και πνευµατική προκοπή. Απο αυτά που είπαµε, γίνεται φανερό, ότι και µε µία µόνη αφορµή τυχόν αρρώστειας ή άλλης θλίψεως, που µπορεί να µας ακολουθή για πολύ καιρό, µπορούµε να κάνουµε πράξεις εκείνης της αρετής, που τότε εξασκούµε.
*** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** ***