H AΓΑΠΗ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

 Γράφει η Αλίκη Δαμασκηνού

Η αγάπη είναι μία και οι εκδηλώσεις της πολλές.  Δεν υπάρχουν δυο, τρεις ή τέσσερις αγάπες  είναι πάντα η ίδια, αλλά κατανοητή ή βίωμα σε διάφορα επίπεδα. Η αγάπη είναι Μία και οι εκδηλώσεις της πολλαπλές. Από που θα ερχόταν η ανθρώπινη αγάπη αν δεν την είχε δώσει ο Ίδιος ο Θεός;  Όλοι λένε, ο Θεός είναι αγάπη, δεν γνωρίζουν όμως τι είναι αυτή η αγάπη, και πολλοί ξεχωρίζουν τη φυσική αγάπη, την αισθησιακή αγάπη, από τη θεία αγάπη. Δεν υπάρχει όμως διαχωρισμός, αλλά βαθμοί, είναι η ίδια δύναμη, η ίδια ενέργεια που έρχεται από πολύ ψηλά. Αυτή η Μία αγάπη είναι ο αριθμός  Ένα, ο αδιαίρετος και αδιαχώριστος. Κι αυτός ο αριθμός δημιουργεί όλους τους άλλους. Οι αριθμοί δύο, τρία, τέσσερα δεν είναι παρά εκδηλώσεις του αριθμού  Ένα, βαθμοί, σχήματα του Ένα.


Ο Θεός είναι Ένα, η αγάπη είναι Μια, και ο Θεός είναι Αγάπη, γι αυτό επιστρέφουμε προς τον Ένα προς αυτή την αγάπη που είναι Ένα, που είναι μονάδα, και όλα έρχονται  από αυτή την Αγάπη Του Θεού.  Όλα όσα εκδηλώνονται διαμέσου του ανθρώπου σαν θεία ενέργεια είναι,  που δίνει όμως διαφορετικά αποτελέσματα, ανάλογα με τον αγωγό, ανάλογα με το όργανο από το οποίο περνά. Συγκρίνουμε αυτή την ενέργεια με τον ηλεκτρισμό, της οποίας αγνοούμε τη φύση, όταν όμως περνά μέσα από τη λάμπα γίνεται φως. Περνώντας από ένα μαγνήτη γίνεται μαγνητισμός, περνώντας από τον ανεμιστήρα γίνεται κίνηση,  και περνώντας από το ηλεκτρικό μάτι γίνεται θερμότητα. Με τον ίδιο τρόπο αυτή η ουράνια δύναμη της θείας αγάπης,  παίρνει την τάδε και τάδε όψη, σύμφωνα με τις περιοχές στις οποίες εκδηλώνεται.

Όταν περνά από τον εγκέφαλο γίνεται νοημοσύνη, λογική, όταν περνά από την γαστέρα (κοιλιά) γίνεται αίσθηση και συναίσθημα, όταν περνά από το μυικό σύστημα, γίνεται κίνηση, κ.ο.κ. Είναι πάντα η ίδια ενέργεια, αλλά μεταβάλλεται ανάλογα με τις προσωπικές ανάγκες του πλάσματος στο οποίο η αγάπη απευθύνεται. Οι άνδρες και οι γυναίκες μπορούν να συγκριθούν με ένα δέντρο με τις ρίζες του, με τον κορμό του,  τα κλαδιά του,  τα φύλλα, τα λουλούδια και τους καρπούς του. Οι ρίζες τις αγάπης είναι απαραίτητες,  είναι βαθιά ριζωμένες στο ανθρώπινο ον.  Κανείς δεν μπορεί να τις ξεριζώσει. Δεν σταματάει  όμως κανείς στις ρίζες, δίνει κορμό,  κλαδιά,  λουλούδια,  καρπούς.  Τα λουλούδια και οι καρποί της αγάπης είναι η θυσία,  που φτάνει μέχρι την αυταπάρνηση.  Αν όλοι ασχολούνται μ΄αυτό το Δεντρό της Αγάπης, θα μάθουν πως να το καλλιεργούν,  να το ποτίζουν,  να το προστατεύουν,  από τις καταιγίδες και τα έντομα. Θα μάθουν επίσης, ποτέ να μην κόβουν τις ρίζες του, γιατί η πιο πνευματική αγάπη δέχεται την ορμή της από αυτή την πνευματική δύναμη των ριζών. Και όποιος γευθεί τους καρπούς αυτού του Δέντρου της Αγάπης,  θα καταλάβει ότι αυτοί είναι οι καρποί της Αθανασίας και της Αιώνιας Ζωής.