Γράφει η Αλίκη Δαμασκηνού
"Ο Θεός είδε ότι το φως ήταν καλό και το χώρισε από το σκοτάδι.
Το φως το ονόμασε"ημέρα" και το σκοτάδι "νύχτα".
Ήρθε το βράδυ, ήρθε το πρωί, πρώτη ημέρα".
Γένεσις 1.5.
Η ενεργητικότητα εξακολουθεί κατά την διάρκεια της νύχτας στο υποσυνείδητο, είναι ενωμένη με άλλες ενέργειες, και πρώτα από όλα με το να καθαρίσει ότι είναι βλαβερό και τοξικό μέσα μας, εξαφανίζεται, ελευθερώνεται το αναπνευστικό, το κυκλοφοριακό, τα απαλλειπτικά συστήματα και όλα αυτά που εμποδίζουν, που βουλώνουν ελευθερώνονται, για να μπορέσουν να κυκλοφορήσουν και πάλι όλα τα αιματώδη ρευστά, τα νευρικά κ.τ.λ.
Επομένως η εργασία που γίνεται τη νύχτα, όταν αναπαυόμαστε είναι εξαιρετικά σημαντική. Μια ολόκληρη μετακόμιση γίνεται μέσα μας αλλά μένει ασυνείδητη, δεν το αντιλαμβάνεται κανείς και, στο ξύπνημα δεν εννοεί κανείς να ευχαριστήσει γι αυτό το καθάρισμα, για το ότι είναι πάλι όρθιος στα πόδια του, υγιής και ξεκάθαρος. Αν γνωρίζαμε μόνο τι εργασία έγινε εκεί μέσα! Λέμε μόνο: "Ξεκουράστηκα". Αλλά η εργασία που γίνεται τη νύχτα δεν είναι σαφής και θα παραμείνει σκοτεινή, γιατί το να είναι κανείς συνειδητός, ενεργητικός, άγρυπνος, αντιπροσωπεύει για τον άνθρωπο ένα σημαντικό έξοδο υλικών ενεργειών. Μόνο για να είμαστε ενσυνείδητοι δεν μπορούμε να συλλάβουμε ποτέ, τι ενέργειες ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί. Για να είμαστε ξύπνιοι, μόνο ξύπνιοι, είναι απίστευτο πόσες ενέργειες ξοδεύουμε.
Όταν οι δυνάμεις και τα υλικά που επιτρέπουν να είναι κανείς άγρυπνος εξαντληθούν, τότε κοιμάται την ημέρα για να μπορέσει και πάλι να ανακτήσει αυτό που του λείπει. Τούτο γίνεται καμιά φορά σε μερικά λεπτά και πάλι επανέρχεσαι, γιατί έχεις αναλάβει. Έτσι εργαζόμαστε χωρίς διακοπή με την ημέρα και την νύχτα, με την ενεργητικότητα και την ανάπαυση, με τη συνείδηση και το υποσυνείδητο. Όμως η ήμερα και η νύχτα βρίσκονται παντού, σ' όλους τους τομείς κάτω από διαφορετική μορφή. Η άνοιξη και το καλοκαίρι τι είναι; Η ημέρα! Το φθινόπωρο και ο χειμώνας τι είναι; Η νύχτα! Η φύση ησυχάζει για να αναλάβει να εμπλουτιστεί και να μπορέσει την άνοιξη και το καλοκαίρι να δώσει πάλι καρπούς. Να γιατί στα δέντρα και στα φυτά, η ενεργητικότητα μετατοπίζεται. Αυτή η ενεργητικότητα αρχίζει πρώτα από τις ρίζες. Το φθινόπωρο και το χειμώνα η εργασία γίνεται στις ρίζες, ενώ στον κορμό και στα κλαδιά σταματά, δεν υπάρχουν πια φύλλα, δεν υπάρχουν λουλούδια ούτε καρποί αυτό είναι το υποσυνείδητο. Ενώ την άνοιξη και το καλοκαίρι η ενεργητικότητα είναι πάνω στη συνείδηση...μετά και πάλι κατεβαίνει.
Αυτή η εναλλαγή βρίσκεται σε όλους τους τομείς. Κάθε μήνα έχουμε επίσης την ημέρα και τη νύχτα: κατά τη διάρκεια δεκατεσσάρων ημερών, όταν η σελήνη γεμίζει, είναι ημέρα, και άλλες δεκατέσσερις ημέρες όταν η σελήνη αδειάζει είναι νύχτα. Όταν η σελήνη γεμίζει, η ενεργητικότητα μας μετατοπίζεται προς τα πάνω, προς τον εγκέφαλό μας και μας επιτρέπει να ξοδεύουμε και να παράγουμε περισσότερο. Γινόμαστε πιο δραστήριοι και πιο ενεργητικοί. Όταν η σελήνη αδειάζει, η κίνηση μετατοπίζεται στην κοιλιά στο υποσυνείδητο στο στομάχι και τα σεξουαλικά όργανα. Τότε ο άνθρωπος δεν είναι τόσο δυνατός στον εγκέφαλό του, αλλά είναι πολύ δυνατός στο υποσυνείδητό του: τρώει περισσότερο, κοιμάται περισσότερο, είναι πιο αισθησιακός, γιατί η ενεργητικότητα του έχει μετατοπιστεί. Να λοιπόν δέκα τέσσερις μέρες ημέρα και δέκα τέσσερις μέρες νύχτα. Ακόμα και μέσα σε μια ημέρα υπάρχουν η μέρα και η νύχτα. Επίσης ακόμα και σε κάθε ώρα μπορεί να υπάρχουν ήμερα και νύχτα.
Τι είναι η κύηση; Είναι η νύχτα. Το παιδί περνάει εννέα μήνες νύχτα, όλα σκοτεινά και δεν έχει συνείδηση, δεν βλέπει τίποτα, μόνο η μητέρα του αισθάνεται ότι κάτι κουνιέται μέσα της καμιά φορά. Έτσι βλέπουμε μια νύχτα που διαρκεί εννέα μήνες και μια μέρα που διαρκεί ενενήντα χρόνια! Εν τω μεταξύ υπάρχουν ημέρες και νύχτες αλλά εδώ καταλαβαίνουμε ότι μιλάμε συμβολικά. Στη Γένεση αναφέρεται: "Και υπήρξε μια εσπέρα και υπήρξε μια πρωία: η πρώτη ημέρα... Η εσπέρα είναι η νύχτα και η πρωία η ημέρα. Γιατί ο Κύριος άρχισε πρώτα από την νύχτα; Αυτό δεν έγινε κατά τύχη, αλλά γιατί δεν υπάρχει μέρα πριν από τη νύχτα. Η νύχτα ετοιμάζει την ημέρα. Η ημέρα δεν ετοιμάζει τίποτα, αλλά ξοδεύει, και σπαταλά ενώ η νύχτα ετοιμάζει τις εκδηλώσεις.
Πριν την εμφάνιση του ήλιου, της σελήνης και των αστεριών έγινε μια ετοιμασία μέσα στο σκοτάδι, στη νύχτα. Παρατηρούμε το κάρβουνο πως προετοιμάζει τη φλόγα. Είναι μαύρο και προηγείται της φλόγας που θα πετάξει από μέσα του. Επομένως στην αρχή υπάρχουν τα σκότη και μέσα από αυτά αναβλύζει το φως, γιατί στα σκότη γίνεται μια εργασία, μια ετοιμασία για να μπορέσει αυτό το φως να ξεπηδήσει αναβλύζοντας. Τα σκότη αντιπροσωπεύουν την ανόργανο ύλη, το χάος, την εργασία στο υποσυνείδητο πριν κάποιο πράγμα συμβεί στη συνείδηση υπό μορφή φωτός, κατανόησης, αντίληψης. Είναι εδώ ιδέες με τις οποίες μπορούμε να εργαστούμε. Γι αυτό όταν ο ουρανός είναι συννεφιασμένος και δεν υπάρχει ήλιος λέμε ότι εργαζόμαστε με το υποσυνείδητο. Τις άλλες μέρες πετύχαμε και εργαστήκαμε με τη συνείδηση γιατί ο ήλιος ήταν παρών και υπήρχαν ατμοσφαιρικές συνθήκες και ηλεκτρομαγνητικά ρεύματα, ευνοϊκά αλλά σήμερα επειδή υπήρχαν άλλα ρεύματα, άλλες πιέσεις δεν μπορέσαμε να κάνουμε την ίδια εργασία.
Το γνωρίζαμε και αλλάξαμε δραστηριότητα. Δεν μπορούμε να εργαστούμε πάντοτε με τον εγκέφαλο, με τη συνείδηση, με τη θέληση, ενώ δεν έχουμε τις ίδιες συνθήκες, θα έχουμε πονοκέφαλο, ασθένειες και θα κοιμηθούμε, γιατί αυτός ο καιρός αντιστοιχεί στη νύχτα και όταν ο ήλιος δύει, αυτομάτως άνθρωποι, ζώα και πουλιά κοιμούνται, γιατί το κάθε τι προδιαθέτει και προκαλεί να κοιμηθούν. Επομένως όταν υπάρχουν σύννεφα, κι όλα είναι σκεπασμένα, όλα είναι βαριά, είμαστε ενωμένοι με τη νύχτα και κοιμόμαστε. Γι αυτό η εργασία τότε γίνετε στο υποσυνείδητο και όχι στον εγκέφαλο. Σταματάμε την ενεργητικότητα του εγκεφάλου και κατεβαίνουμε στα βάθη μας, στην κοιλιά, στο υποσυνείδητο, στο λεγόμενο ηλιακό πλέγμα.
"Την έβδομη ημέρα ο Θεός σταμάτησε να δημιουργεί. Την έβδομη ήμερα την ευλόγησε και την καθαγίασε, γιατί αυτή την ημέρα ολοκλήρωσε τη Δημιουργία Του και αναπαύθηκε".
Γένεσις 2.3.
