γράφει η Αλίκη Δαμασκηνού
Αφού τα είπε αυτά ο Ιησούς, σήκωσε τα μάτια του στον ουρανό και είπε:
"Πατέρα, έφτασε η ώρα. Δόξασε τον Υιό σου ώστε και ο υιός Σου να Δοξάσει Εσένα
καθώς του έδωσες εξουσία πάνω σε όλους τους ανθρώπους,
ώστε να δώσει την Αιώνια Ζωή σε όλους αυτούς που του εμπιστεύθηκες.
Διότι αυτή είναι η Αιώνια Ζωή, να Σε γνωρίσουν Εσένα τον μόνο Αληθινό Θεό
και Εκείνον που έστειλες, τον Ιησού Χριστό."
Κατά Ιωάννην 17: 1-3.
Όλοι όσοι έχουν συλλογιστεί πάνω σε αυτά τα εδάφια του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου και ιδιαίτερα πάνω στο τελευταίο, διερωτήθηκαν τι να σημαίνει η παράξενη αυτή σύνδεση, ανάμεσα στο να γνωρίζει κάποιος τον Θεό και να έχει την αιώνια ζωή. Πως μπορεί η γνωριμία να δώσει την αιώνια ζωή; Ποια σχέση ποιος σύνδεσμος υπάρχει στην καθημερινή ζωή, ανάμεσα σ' αυτά που μαθαίνουμε και την ζωή που δεν τελειώνει ποτέ;.. Μερικοί νόμισαν πως το: "να γνωρίσουν τον Θεό" δεν είναι παρά ένας τρόπος του λέγειν, που δεν κρύβει τίποτε το δύσκολο, και ότι για να γνωρίσει κάποιος τον Θεό αρκεί να διαβάσει τις θεολογικές, φιλοσοφικές, γνωστικές, ή ακόμα και αλχημικές πραγματείες, όπου εξηγούνται τα χαρακτηριστικά Του γνωρίσματα, η δύναμή Του, και το πως δημιούργησε τον κόσμο... Κι' ότι αρκεί να ξέρει κάποιος ότι ο Θεός είναι αγάπη, σοφία, αλήθεια, δικαιοσύνη κ.λ.π. για να Τον γνωρίσει. Αυτό όμως δεν εξηγεί την σύνδεση αυτή ανάμεσα στο να γνωρίζει κάποιος τον Θεό και τον Υιό του, και να έχει την αιώνια ζωή. Εξ' άλλου το ζήτημα της γνώσης της γνωριμίας αυτό καθ' εαυτό δεν είναι και τόσο σαφές. Η σοφία και η ψυχολογία ασχολούνται μαζί του, η βιολογία επίσης, η οποία μελετά τη δομή των νευρώνων, τις διαφορετικές τους λειτουργίες και τις διασυνδέσεις που υπάρχουν ανάμεσα στα διάφορα κέντρα του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος. Παρά τις ανακαλύψεις τους όμως, η πράξη της γνώσης του Θεού παραμένει ένα μυστήριο.
Ολόκληρη η ζωή δεν είναι παρά μια αλληλουχία γνώσεων και γνωριμιών. Οι άνθρωποι πασχίζουν να σχετιστούν με ανθρώπους πλούσιους, με επιστήμονες με ανθρώπους που έχουν επιρροή ή με όμορφες γυναίκες, πιο είναι όμως στην συνέχεια το αποτέλεσμα που θα προκληθεί εξ' αιτίας των γνωριμιών αυτών; Διαβάζουν βιβλία για να είναι ενήμεροι για ένα σωρό πράγματα, οι γνώσεις όμως αυτές είναι καμιά φορά δηλητήρια που μεταμορφώνουν την ζωή σε κόλαση... Γιατί θέλουμε να ξέρουμε και να γνωρίζουμε; Πολύ συχνά υπάρχει ένα ιδιοτελές κίνητρο: νομίζει κανείς πως θα κερδίσει κάτι απ' αυτό, να όμως που συμβαίνει το αντίθετο.
Η μύγα κοιτάζει με περιέργεια έναν ιστό αράχνης, θέλει να ξέρει περί τίνος πρόκειται, δεν περνά από το μυαλό της, πως στο κέντρο αυτού του δικτύου νημάτων βρίσκεται ένα πολύ νοήμων ον, το οποίο έχει δημιουργήσει αυτόν τον ιστό. Αν η μύγα το αποτολμήσει θα γνωρίσει πράγματι καλά την αράχνη, θα τα χάσει όμως όλα. Ο καλλιτέχνης που έχει κατασκευάσει την παγίδα αυτή θα ενθουσιαστεί, θα είναι όμως το τέλος της μύγας! Παρομοίως και η ύπαρξη είναι γεμάτη από ιστούς αράχνης και παγίδες που μας παραμονεύουν.
Δεν κάνει καθόλου καλό ν' αγγίζουμε, να αισθανόμαστε, να γευόμαστε το οτιδήποτε υπό το πρόσχημα ότι θέλουμε να μάθουμε τι είναι.
Για να γνωρίσουμε δεν αρκεί να διαβάζουμε να μελετούμε να αναλύουμε να αναλογιζόμαστε. Η αληθινή γνώση δεν είναι αποκλειστικά θεωρητική, διανοητική, άλλα συνιστάται στο να αγγίζουμε, να γευόμαστε το αντικείμενο που θέλουμε να γνωρίσουμε να ενωνόμαστε και να συγχωνευόμαστε μαζί του ενώ η διανοητική γνώση παραμένει εξωτερική επιφανειακή. Δεν γνωρίζουμε τα πράγματα ή τα όντα παρά μόνον αν συγχωνευτούμε μαζί τους. Μαθαίνουμε επίσης να γνωρίζουμε με τα αυτιά, την μύτη, τα μάτια .. για να μπορέσουμε να γνωρίσουμε τα πράγματα πρέπει τουλαχιστον καποια στοιχεία μέσα μας να πάλλονται σε συμφωνία, σε αρμονία με αυτό που θέλουμε να γνωρίσουμε. Αν δεν είμαστε προετοιμασμένοι, αν δηλαδή η καρδιά μας, η νόηση μας, δεν βρίσκονται σε μια δεδομένη κατάσταση απερίσπαστες, δεκτικές, ικανές να ανταποκριθούν στις εσωτερικές και εξωτερικές δονήσεις, δεν υπάρχει δυνατότητα γνώσης.
Αν ισχυριζόμαστε πως θέλουμε να γνωρίσουμε τον πνευματικό κόσμο, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο όσο δεν θα ξέρουμε πως να απαντήσουμε στις δονήσεις που αυτός ο κόσμος παράγει. Αντιθέτως αν η ψυχή μας ξέρει να πάλλεται σε αρμονία με τον άνω κόσμο, θα κάνουμε αμέσως τη γνωριμία μαζί του. Για να υπάρξει γνωριμία, δυο στοιχεία είναι απαραίτητα το ένα ενεργητικό, θετικό, το άλλο παθητικό, αρνητικό. Δηλαδή το ένα αρσενικό και το άλλο θηλυκό. Τα δυο αυτά στοιχεία πρέπει να συν-ευρεθούν για να διεισδύσει το ένα μέσα στο άλλο. Έτσι είναι δομημένη η ζωή. Για να γνωρίσουμε κάτι πρέπει αυτό το κάτι να εισχωρήσει μέσα μας.
Αν θέλουμε να το γνωρίσουμε από την γεύση πρέπει να το πάρουμε και να το βάλουμε στο στόμα μας. Αν θέλουμε να το μυρίσουμε, τότε εισπνέουμε από την μύτη τα μόρια που αναδύονται απ’ αυτό. Αν θέλουμε να γνωρίσουμε από το αυτί, πρέπει τα ηχητικά κύματα να εισέλθουν στο ακουστικό κανάλι, κ.ο.κ... Αν θέλουμε να γνωρίσουμε το Πνεύμα του Παντός πρέπει να το αφήσουμε να εισχωρήσει μέσα μας.
« Διότι αυτό είναι η αιώνια ζωή, να Σε γνωρίσουν Εσένα τον μόνο αληθινό Θεό και εκείνον που έστειλες, τον Ιησού Χριστό.» Στην αρχαία παράδοση η ουσία του Θεού περιέχεται στα τέσσερα γράμματα του Ονόματος Του: Τα τέσσερα αυτά γράμματα αντιστοιχούν στις τέσσερις Αρχές που δρουν μέσα στον άνθρωπο. Το πνεύμα, την ψυχή, τον νου και την καρδιά. Το Πνεύμα η αρσενική Δημιουργική Αρχή, η Αγία Αρχέγονη Δύναμη, βρισκεται στην απαρχή όλων των κινήσεων. Αν το Πνεύμα κυριαρχεί μέσα μας, είμαστε όπως ο Πατέρας. Αν κυριαρχεί η ψυχή, οι ιδιότητές μας είναι αυτές της Θεϊκής Μητέρας. Αν είναι ο νους που έχει την υπεροχή είμαστε όπως ο Υιός και αν είναι η καρδιά που κυριαρχεί, μοιάζουμε με την Παρθένο κόρη. Βρίσκουμε ξανά τις τέσσερις αυτές Αρχές στο πρόσωπο του ανθρώπου που είναι πλασμένο καθ’ εικόνα του Θεού Τα μάτια αντιπροσωπεύουν το πνεύμα, τα αυτιά , την ψυχή, η μύτη αντιπροσωπεύει το νου, και το στόμα την καρδιά.
Περιληπτικά, υπάρχουν επομένως τέσσερις δυναμεις που βρίσκονται σε αντιστοιχία:
Το πνεύμα, αντιστοιχεί στα μάτια, η ψυχή, αντιστοιχεί στα αυτιά, ο νους, αντιστοιχεί στη μύτη, η καρδιά, αντιστοιχεί στο στόμα.
Οι τέσσερις αυτές δυνάμεις αντιπροσωπεύουν επομένως τις τέσσερις αισθήσεις: την όραση, την ακοή, την όσφρηση και την γεύση.
Η πέμπτη αίσθηση είναι η αφή, τα χέρια με τα οποία εργαζόμαστε. Στα τέσσερα γράμματα του Ονόματος του Θεού προστίθεται επομένως ένα πέμπτο γράμμα, το όποιο βρίσκουμε στο κέντρο του Ονόματος του Ιησού. Το Όνομα αυτό είναι το σύμβολο της σχηματοποίησης, της ενσάρκωσης του Θεού μέσα στην ύλη. Δια μέσω του Ιησού του Χριστού το πνεύμα, η ψυχή, ο νους και η καρδιά του Θεού, είναι που ενσαρκώνονται στο υλικό επίπεδο για να γίνουν ορατά και χειροπιαστά. Είναι ο Λόγος που έχει γίνει σάρκα. Ο Χριστός είναι η ενσάρκωση του Θεού μέσα στην ύλη, είναι αυτός που δίνει στις τέσσερις Θείες Αρχές, την δυνατότητα να εκδηλωθούν. Να γιατί αναπαρίσταται επίσης από το χέρι του οποίου από τα πέντε δάκτυλα αντιπροσωπεύουν τις πέντε αρετές: την αγάπη, την σοφία, την αλήθεια, την δικαιοσύνη και την καλοσύνη, τοποθετημένες στις ακτίνες του πεντάκτινου αστεριού που είναι το σύμβολο του τέλειου ανθρώπου.
Ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού που κατήλθε στην γη για να μας δείξει πως πρέπει να ενεργούμε. Αν παραμείνουμε με το πνεύμα, την ψυχή, το νου και την καρδιά χωρίς να τα εκδηλώνουμε στο φυσικό επίπεδο, δεν θα γνωρίσουμε την Θεότητα. Ίσως να Την γνωρίσουμε όταν θα έχουμε φύγει για τον άλλο κόσμο, θα είναι όμως πολύ αργά, κάτι τέτοιο δεν θα μας ωφελήσει σε τίποτε. Εδώ είναι που πρέπει να Την γνωρίσουμε για να γευτούμε την αιώνια ζωή. Έχουμε ένα πνεύμα, μια ψυχή, ένα νου και μια καρδιά, αλλά αυτό δεν αρκεί, πρέπει επίσης να εκδηλώνουμε τις ιδιότητες τους δια μέσω του φυσικού σώματος. Είναι ο Ιησούς που εκδηλώνεται με την δράση με τα χέρια Του! Έλεγε: "Ο Πατέρας εργάζεται και εγώ επίσης εργάζομαι μαζί Του». Δηλαδή ο Πατέρας μου εργάζεται παντού μέσα μας, στους εγκεφάλους στις καρδιές στις ψυχές, στα πνεύματα και εγώ επίσης εργάζομαι ανάμεσα στους ανθρώπους, εδώ, μέσα στην ύλη με τα χέρια Μου!"
Ο άνθρωπος έχει καταντήσει τόσο αφηρημένο το θέμα της αιώνιας ζωής που δεν αντιλαμβάνεται ότι ο ίδιος διαθέτει όλα τα στοιχεία που το καθιστούν ικανό να την ζήσει: τα μάτια, τα αυτιά, την μύτη, το στόμα, τα χέρια. Όσο περισσότερο θα εκτιμάμε με σεβασμό τις πέντε αισθήσεις μας και θα προσέχουμε τον τρόπο που τις χρησιμοποιούμε, τόσο πιο κοντά ερχόμαστε στην γνώση των υπέρτατων θεμάτων που κανένα βιβλιο, κανένας φιλόσοφος, δεν θα μας αποκαλύψει ποτέ. Η αποκάλυψη έρχεται μέσα από μας τους ιδίους και δεν μας παραπλανά ποτέ, κι’ αυτή είναι το αποτέλεσμα της ορθής χρήσης των πέντε αισθήσεών μας. “H αιώνια ζωή είναι να σε γνωρίσουν Εσένα, τον μόνον αληθινό Θεό...» Η αιώνια ζωή είναι να καταφέρουμε να πραγματοποιήσουμε ένα σύνδεσμο με το πνεύμα μας, την ψυχή μας, τον νου μας, την καρδιά μας, την θέλησή μας, σ’ όλες τις αρετές του Ονόματος του Θεού και του Υιού του, του Χριστού. Θα μας τροφοδοτήσει τότε μια αστείρευτη πηγή, θα γίνει, ένας κεντρικός σταθμός δυνάμεων όπως η ηλεκτρική λυχνία τροφοδοτείται από μια γεννήτρια ενεργείας. Ας ανοίξουμε λοιπόν την καρδιά μας με την αγνότητα ... Ας ανοίξουμε τον νου μας με το φως... Ας ανοίξουμε το πνεύμα μας με την δύναμη και την ισχύ του Θεού... Και ας επιτελέσουμε την θέληση του Κυρίου μας, του Χριστού μας!
Δεν είναι με το μυαλό μας και τα τεχνητά κατασκευάσματα του που μπορούμε να γνωρίσουμε τον Θεό και τον Χριστό, αλλά εξαγνίζοντας όλες μας τις ικανότητες και λειτουργίες. «Μα πως να τις εξαγνίσουμε;» θα πείτε. Κοιτάξτε πως καθαρίζει το νερό μέσα στην φύση, θα διαπιστώσετε πως υπάρχει η δυνατότητα για δυο διαφορετικές διαδικασίες. Με την πρώτη το νερό εισχωρεί στο έδαφος και διασχίζει τα διάφορα στρώματα αφήνοντας τις ακαθαρσίες του περνώντας. Έτσι είναι που σιγά σιγά γίνετε καθάριο και αναβλύζει κατόπιν κάπου αλλού σαν νερό πηγής. Με την δεύτερη διαδικασία το νερό θερμαίνεται κάτω από τις ακτίνες του ηλίου, γίνετε πιο ελαφρύ ανεβαίνει στην ατμόσφαιρα υπό την μορφή ατμού και ευφραίνεται μέσα στην διαύγεια: εξαγνίζεται μέσα από την ίδια του εξάτμιση και στην συνέχεια πέφτει ξανά πάνω στην γη σαν δροσιά η βροχή που φέρνει την ζωή σ’ όλη τη βλάστηση. Για τους ανθρώπους επίσης υπάρχουν δυο μέθοδοι εξαγνισμού. Όσοι δεν θέλουν να εξαγνιστούν εσωτερικά από τις ακτίνες του πνευματικού ήλιου, θα πρέπει να κατέβουν υπό την γη, συμβολικά να περάσουν δηλαδή, διαμέσου σκοτεινών περιοχών, δυστυχιών και να υποστούν μεγάλες πιέσεις. Οι μαθητές όμως επιλέγουν την δεύτερη μέθοδο: εκτίθενται στις ακτίνες του πνευματικού ήλιου και εξυψώνονται για να απορροφήσουν τα πλέον φωτεινά στοιχεία τα οποία και θα τους εξαγνίσουν.
Αναλογιστείτε πάνω σ’ αυτά τα λόγια. Συσχετίστε το Όνομα του Θεού και το Όνομα του Ιησού με τις πέντε αισθήσεις. Μάθετε να εργάζεστε με τις πέντε αισθήσεις και να δείτε πως αυτά τα λόγια του Ιησού θα καταστούν για σας όλο και πιο σαφή και προσιτά:
«Η Αιώνια Ζωή είναι να Σε γνωρίσουν, Εσένα, τον μόνο Αληθινό Θεό και Εκείνον τον οποίον έστειλες, τον Ιησού-Χριστό.»
Το να γνωρίζει κάποιος τον Θεό δεν είναι τίποτε άλλο από του να είναι σε θέση να παλεται σε συντονισμό με Αυτόν σε πλήρη συμφωνία διαμέσου των σκέψεών του, των συναισθημάτων του και των πράξεών του... Και επειδή ο Θεός είναι Αιώνιος, έτσι κι’ ο άνθρωπος γίνεται κι’ αυτός Αιώνιος σαν κι’ Αυτόν. Κι’ αυτή ακριβώς η γνώση γίνεται η Αιώνια Ζωή, η κατάσταση συνείδησης η πλέον υψηλή.
«Η Αιώνια Ζωή είναι να Σε γνωρίσουν, Εσένα, τον μόνο Αληθινό Θεό και Εκείνον τον οποίον έστειλες, τον Ιησού-Χριστό.»
Κατά Ιωάννην 17: 1-3.